ดวงตาของผมถูกปิดอยู่
ไม่สิ มันเบิกกว้างแล้ว แต่ผมมองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น
แสงที่ทะลุทะลวงเข้ามานั้นช่างจ้าซะเหลือเกิน
ผมพยายามใช้ฝ่ามือปิดตาตัวเองไว้
แต่มันก็เท่านั้น
น้ำที่เย็นยะเยือกกระทบแก้มของผม
และตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมเห็น
ดวงอาทิตย์ยามเที่ยงตรงที่ไม่ยอมให้ร่มเงา
และท้องทะเลในตอนเที่ยงที่เหมือนจะให้ทุกสิ่ง
มันเป็นทั้งคำยินดีและคำเตือน

ตอนนี้เรายืนอยู่หน้าเกาะที่มหัศจรรย์ที่สุดในโลก
คุณสามารถมีทุกอย่างได้ที่คุณต้องการ แต่ไม่มีอะไรฟรีในโลกนี้
สิ่งที่ล้ำค่าที่สุดอาจจะเป็นสิ่งที่คุณต้องสูญเสียมันไป
เพื่อให้ได้สมบัติอันล้ำค่าบนเกาะแห่งนี้
เราต้องผ่านมันไปให้ได้
แม้ว่ามันจะเป็นสัตว์ประหลาดอันน่ากลัว
หรือพายุทอร์นาโดขนาดใหญ่ที่กำลังหมุนวนไปมา
ไม่ว่าอะไรก็ตามที่เราเลือกแล้ว เราจะต้องวิ่งต่อไป
คุณคิดว่าไงล่ะ?