[Verse 1]
มีสิ่งหนึ่งในยามที่ฉันเติบโตขึ้นแต่ไม่เคยรู้เลย
เวลาเที่ยงคืนกลายเป็นเที่ยงวันของฉันไปแล้ว
เมื่อโรคซึมเศร้าเล่นงานฉันยาวไปถึงเช้าตรู่
คนที่ฉันเคยทิ้งไปกลับมายืนเรียงกันในห้องฉัน

[Pre-Chorus]
ฉันยังไม่ควรจะทอดทิ้งเป้าหมายของฉัน
แม้มันมีราคามหาศาลที่ต้องจ่ายและทำให้ฉันลำบาก
(เรื่องที่ถูกพูดถึงมาตลอด)
ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมเสียงกรีดร้องจากฝันร้าย
ว่าวันหนึ่งฉันกำลังมองคุณที่กำลังจากฉันไป
เพราะคุณค่อย ๆ เบื่อหน่ายกับกลอุบายของฉัน
(เป็นครั้งสุดท้าย)

[Chorus]
ว่าไง ฉันเอง ตัวปัญหาคือฉันเอง
ตัวปัญหาในทุกช่วงเวลา ทุกคนเห็นด้วยล่ะสิ
ฉันสามารถจะจ้องมองดวงอาทิตย์ได้
แต่ไม่เคยจะมองตัวเองในกระจกเลย
มันคงจะเหนื่อยตลอดเวลาแน่ ๆ ที่ต้องให้กำลังใจตัวเองตลอด

[Verse 2]
บางครั้งก็เห็นว่าทุกคนดูเติบโตไปกันหมดแล้ว
แต่ฉันยังคงเป็นตัวประหลาดอยู่บนหุบเขาเงียบ ๆ
โด่งดังเกินกว่าจะออกไปเที่ยวไหน
ต้องค่อย ๆ ย่องไปในที่ที่โปรดปราน
โดนแทงทะลุเข้ากลางใจแต่ก็ยังไม่ตาย
[Pre-Chorus]
เธอได้ยินไหม ความหลงใหลตัวเองที่แทรกซึมในตัวฉัน
ที่คอยมาในรูปแบบความเห็นแก่ผู้อื่น
เหมือนกับสส.บางประเภทอะไรแบบนั้น
(เรื่องเล่าขานตามกาลเวลา)
ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมเสียงกรีดร้องจากฝันร้าย
ว่าวันหนึ่งฉันกำลังมองคุณที่กำลังจากฉันไป
และชีวิตฉันก็เหมือนไม่มีความหมายอีกต่อไป
(เป็นครั้งสุดท้าย)

[Chorus]
ว่าไง ฉันเอง ตัวปัญหาคือฉันเอง
ตัวปัญหาในทุกช่วงเวลา ทุกคนเห็นด้วยล่ะสิ
ฉันสามารถจะจ้องมองดวงอาทิตย์ได้
แต่ไม่เคยจะมองตัวเองในกระจกเลย
มันคงจะเหนื่อยตลอดเวลาแน่ ๆ ที่ต้องให้กำลังใจตัวเองตลอด

[Bridge]
ฉันเคยแม้จะฝันว่าลูกสะใภ้ลงมือฆ่าฉัน หวังเอามรดก
นางคงจะคิดว่าฉันเคยชื่อนางไว้ในพินัยกรรม
คนในครอบครัวรวมตัวกันแล้วไล่อ่านทุกบรรทัด
จากนั้นก็มีคนตะโกนออกมาว่า
"อีนี่มันต้องหัวเราะเยาะเราจากขุมนรกแน่ ๆ"

[Breakdown]
ว่าไง ฉันเอง ตัวปัญหาคือฉันเอง
ว่าไง ฉันเอง ตัวปัญหาคือฉันเอง
ว่าไง ฉันเอง ทุกคนเห็นพ้องกันเป็นเสียงเดียวหมด
[Chorus]
ว่าไง ฉันเอง ตัวปัญหาคือฉันเอง
ตัวปัญหาในทุกช่วงเวลา ทุกคนเห็นด้วยล่ะสิ
ฉันสามารถจะจ้องมองดวงอาทิตย์ได้
แต่ไม่เคยจะมองตัวเองในกระจกเลย
มันคงจะเหนื่อยตลอดเวลาแน่ ๆ ที่ต้องให้กำลังใจตัวเองตลอด