[ท่อนแรก]
ให้ตายสิ, พ่อหนุ่มน้อย
เธอเอาฉันมันส์มากจนฉันเกือบเอ่ยว่า "ฉันนั้นรักเธอ"
เธอเป็นคนสนุกสนานและบ้าระห่ำ
แต่เธอนั้นไม่รู้ถึงครึ่งหนึ่งของสิ่งที่เธอทำให้ฉันต้องเผชิญ
บทกวีของเธอมันแย่สุดๆ แต่เธอก็โทษแต่ข่าว
แต่ฉันนั้นเปลี่ยนมันไม่ได้ และก็เปลี่ยนอารมณ์เธอไม่ได้เลย

[คอรัส]
เพราะเธอนั้นเป็นผู้ชาย
มันคือเรื่องปกติของเธอ
เธอกุมขมับ
ในขณะที่เธอแต่งแต้มสีฟ้าให้กับฉัน
ใช่ไง, เธอก็เป็นแค่ผู้ชาย
ผู้ชายทั้งแท่งเลย
เธอกุมขมับ
ในขณะที่เธอแต่งแต้มสีฟ้าให้กับฉัน
สีฟ้า, สีฟ้า, สีฟ้า

[ท่องสอง]
ให้ตายสิ, พ่อหนุ่มน้อย
เธอยังทำตัวเป็นเด็ก ถึงแม้ว่าเธอจะสูง 6 ฟุต 2 นิ้ว แล้วนะ
นักกวีผู้เกลียดตนเอง, ผู้ที่อยู่ใน Laurel Canyon นั้นรู้หมดทุกอย่าง
เธอเอาแต่คุยกับกำแพง เมื่องานปาร์ตี้มันทำให้เธอเบื่อ
แต่ฉันไม่เคยเบื่อเลย, ฉันจะดูไปจนจบ
ทำไมต้องรอเจอสิ่งที่ดีที่สุดด้วยหล่ะ ในเมื่อฉันมีเธอ? เธอ?
[คอรัส]
เพราะเธอนั้นเป็นผู้ชาย
มันคือเรื่องปกติของเธอ
เธอกุมขมับ
ในขณะที่เธอแต่งแต้มสีฟ้าให้กับฉัน
ใช่ไง, เธอก็เป็นแค่ผู้ชาย
แมนทั้งแท่งเลย
เธอกุมขมับ
ในขณะที่เธอแต่งแต้มสีฟ้าให้กับฉัน
สีฟ้า, สีฟ้า, สีฟ้า
เธอทำให้ฉันหม่นหมอง

[ท่อนจบ]
สีฟ้า, สีฟ้า
สีฟ้า, สีฟ้า, สีฟ้า
สีฟ้า, สีฟ้า, สีฟ้า