[Intro: Τζαμάλ, Dani Gambino]
Πάμε, Dani
Μπάζα τα σπιτικά
Ανάμεσα στη λοταρία και τον θάνατο κάθε πρωί
Ρίχνουν εκρηκτικά
Καλά που υπάρχει το ραπ της Ελλάδας και υπαρχει ψυχή
Terra Dannata, 2024

[Verse 1: Τζαμάλ]
Γράφω και νιώθω γυμνός, δεν άφησα κάτι για 'μένα
Ακόμα περνάνε τα ΟΠΚΕ και λέω μέσα μου-
Μας νανουρίζουνε τα μηχανάκια κι ο θόρυβος των λεωφορείων
Αυτή είναι η ιστορία της πόλης, τα λόγια εκατομμυρίων
Εδώ οι μικροί μαχαιρώνονται για λίγη αδρεναλίνη
Εδώ που μανάδες ντυμένες στα μαύρα ψάχνουν να βρούνε γαλήνη
Εδώ που τα αδιέξοδα γέμισαν όλες τις μέρες
Εδώ που τα ξυπνητήρια μας ματώνουνε τις Δευτέρες
Θλιμμένη γενιά με χαρούμενες φωτογραφίες
Βιτρίνα που λάμπει και κρύβει φοβίες
Ρούχα ακριβά, πόζες και δικαιολογίες
'Βδομάδα καλή 'βδομάδα με δυό συνεδρίες
Ανάμεσα στη λοταρία και τον θάνατο κάθε πρωί
Καλά που υπάρχει το ραπ της Ελλάδας, καλά που υπάρχει ψυχή
Μεταξύ σοβαρού και αστείου μου λέει ότι θέλει παιδί
Της λέω «Μωρό μου, και πώς θα τη βγάλουμε;». Σιωπή
Οι φίλοι μας στο νταλαβέρι, οι φίλες μας στα OnlyFans
Κι εγώ να αγχώνομαι μέσα στο σπίτι αν θα στεριώσουν τα raps
Δε θέλω γούστα και λούσα, θέλω μόνο να του έχουν δωθεί
Χρόνια του γέρου μου να αναλύουμε μπάλα και πολιτική
Το τραπέζι μας είναι λειψό γιατί λείπουν οι φυλακισμένοι
Του χρόνου, αδερφέ μου, κοντά μας, η μάνα σου σε περιμένει
Όσα χρόνια και να χρειαστούνε, τα παιδιά της θα είμαστε εμείς
Περήφανοι για ό,τι άφησες πίσω - στάχτες πολυεθνικής
[Chorus: Dani Gambino]
Μπάζα τα σπιτικά, σκόνη κι όλα νεκρά
Μια ζωή δανεικά σε μιά απλή γειτονιά μπαίνουν μαχητικά (eh, eh, eh-eh)
Ρίχνουν εκρηκτικά, παίζουν μπάλα παιδιά
Για τελευταία φορά, γιατί ο λοχίας γυρνά, δίχως να 'χει καρδιά ρίχνει εκρηκτικά

[Verse 2: Dani Gambino]
«Να μεγαλώσεις», όλοι μου λέγανε, «να γίνεις άντρας, να 'χεις ευθύνες»
Θα πελαγώσεις κι ίσως πεινάσεις όμως η χώρα σου βγάζει ρίζες
Να δίνεις ψήφο σε όλα τα βύσματα να γλυτώσεις τις εφορίες
Πάρε αμάξι, φτιάξε το σπίτι, μέσα στην πόλη βάλε κουρτίνες
Λέει η γιαγιά μου «Νίκο, έχεις τρελαθεί, να πάμε εκκλησία να σου κάνω ένα ευχέλαιο»
Μα την κοιτάζω απορημένος και της λέω «Γιαγιά, για πες μου αλήθεια πόσο κάνει το πετρέλαιο»
Πόσοι δούλεψαν σήμερα κι είναι φτωχοί και κάποιος με καράβια θα διατάζει απ' το τηλέφωνο;
Πόσοι σκοτώθηκαν για μία εντολή ενός πολιτικοί φασίστα που είναι και φερέφωνο;
Πόσα παιδάκια πέταξαν όντως από τον κόσμο μας σ' ένα βράδυ;
Δε μας τα δείχνουνε στο κουτί, κάνουνε μοντάζ, δεν παίρνεις χαμπάρι
Λίγο νερό, μιά φέτα ψωμί και μιά προσευχή, δεν ψάχνουνε χάδι
Κάθε ένα τανκ τους ακολουθεί και ζούνε σαν ψίθυροι στο σκοτάδι
Δεν έχουμε όνειρα, μας τα πετάξανε σε δυό θαλάμους στα νοσοκομεία
Δε βλέπουμε τ' αύριο γιατί μας κάνανε να δούμε αδέρφια στα νεκροταφεία
Γιατί ευτυχώς μας ακούνε σε κάθε γωνιά (a-ah, ε) ή κάθε ηλικία
Δεν πέσαμε κι αυτό αγχώνει, ρουφιάνοι, η διαδρομή μας έχει σημασία πάντα

[Chorus: Dani Gambino]
Μπάζα τα σπιτικά, σκόνη κι όλα νεκρά (eh, eh)
Μια ζωή δανεικά σε μιά απλή γειτονιά μπαίνουν μαχητικά (eh, eh, eh-eh)
Ρίχνουν εκρηκτικά, παίζουν μπάλα παιδιά (τι;)
Για τελευταία φορά, γιατί ο λοχίας γυρνά, δίχως να 'χει καρδιά ρίχνει εκρηκτικά