Nakarat:
Kendimi kaybettim bir gece yine
Şarkılar mırıldandım bilmem kaç hece
Aldım ruhumu sadece
Bıraktım tek bedenimi sizlere

Dolu gözlerimle gülümsüyorum
Baş ucumda avcu açık sevdiklerime
Bişe kaybetmezsiniz
Nası olsa alışıksınız bensizliğe

Verse 1:
Derler ki yalan boldur, dostum ama tekdir doğru
Ben fırtına yaşıyorum hiç esmiyorum
Bazen fazla güçsüz hissediyorum
Ama parmaklarımın dili olduğu için bileklerimi kesmiyorum

Senelerdir pasta başında dileklerimi tutuyorum
Mum gibi üflеyip ufak illetleride yutuyorum
Düşünüyorum planlıyorum vе kusuyorum
Herşeyi yoluna sokmam gerekken napıcağımı unutuyorum

Zaten ihtiyacım olan tek şey hafıza kaybı
Yaşadıklarımı hatırladığım an aklım arıza yaptı
Hata yaptım onca olaydan sağ çıkarak
Şimdi sigara yapıp düşünüyorum sakallarımı yollarak
Ayaklanıyorum ileri adım atıyorum geri gidiyorum!
Bu odanın içinde ne olduğunu bilmiyorum, deliriyorum
Artık sizi düşünmeme gerek yok sanırım
Mumu üfledim, kendime iyi dilekler diliyorum
Nakarat:
Kendimi kaybettim bir gece yine
Şarkılar mırıldandım bilmem kaç hece
Aldım ruhumu sadece
Bıraktım tek bedenimi sizlere

Dolu gözlerimle gülümsüyorum
Baş ucumda avcu açık sevdiklerime
Bişe kaybetmezsiniz
Nası olsa alışıksınız bensizliğe

Verse 2:
Burda herşey normal, sade etlerimiz yok
Sizinde gebermeniz dışında hiç bi beklentimiz yok
Ruhlarımız karma karışık ve herşeyle daha barışığız
Hiç birini tanımıyorum, belki bi gün tanışırız

Hep üzülürdüm ölünce sigara içemem diye
Burda sağlığa zararlı değil akla gelebilecek hiç bişey
Dahası yok hem öldüremiyoruz daha bir birimizi
Üflemek işe yaradı şimdi diyorum iyi ki…
Nakarat:
Kendimi kaybettim bir gece yine
Şarkılar mırıldandım bilmem kaç hece
Aldım ruhumu sadece
Bıraktım tek bedenimi sizlere

Dolu gözlerimle gülümsüyorum
Baş ucumda avcu açık sevdiklerime
Bişe kaybetmezsiniz
Nası olsa alışıksınız bensizliğe