[Verse 1]
Έχω την όρεξη να βγω και να τα σπάσω
Να τρέξω μες την πόλη, να βγω και να φωνάξω
Στην Εγνατία, δικάβαλο τον χάρο με τη μία
Από την κούνια μέχρι την κάσα αλητεία
Με το ένα, με το δύο, με το τρία
Γύρος θανάτου η ζωή μας, ναι
Χωμένοι μες την αμαρτία
Όσο βραδιάζει το αίμα μου κοχλάζει
Όσο γεμίζω το ποτήρι, τίποτα δε με νοιάζει
Ασίκη, βάλε τα δικά σου
Να πάνε τα φαρμάκια κάτω, vamos στην υγειά σου

[Chorus]
Κάποιοι μου είπανε να κόψω πάρε-δώσε
Με τα παιδιά από την κάτω γειτονία
Λένε πως μπλέκονται συνέχεια σε μανούρες
Και πως θα έχω άγρια ξεμπερδέματα
Κάποιοι μου είπανε να κόψω πάρε-δώσε
Με τα παιδιά από την κάτω γειτονία
Λένε πως μπλέκονται συνέχεια σε μανούρες
Και πως θα έχω άγρια ξεμπερδέματα

[Verse 2]
Κατεβασμένες οι ασφάλειες
Έχω καιρό να θυμηθώ νύχτες νηφάλιες
Μαθημένος, έχω το στόμα μου κλειστό, εκπαιδευμένος
Αφού είσαι ένας πούστης γεννημένος
Ο αναμάρτητος πρώτος λιθοβολείται
Μα την πουστιά επί δέκα θα τη βρείτε
Όταν ανάβουμε τα αίματα, εδώ δεν έχει ψέματα
Στα μούτρα έχει φλέματα, τ' ακούς;
Βούτα τη γλώσσα στο μυαλό προτού μιλήσεις
Απένταρος γυρνάω, πως να με συγκινήσεις;
Είδα κατάματα τα φίδια με το λάκκο
Καλό το παραμύθι σου αλλά δεν έχει δράκο

[Chorus]
Κάποιοι μου είπανε να κόψω πάρε-δώσε
Με τα παιδιά από την κάτω γειτονία
Λένε πως μπλέκονται συνέχεια σε μανούρες
Και πως θα έχω άγρια ξεμπερδέματα
Κάποιοι μου είπανε να κόψω πάρε-δώσε
Με τα παιδιά από την κάτω γειτονία
Λένε πως μπλέκονται συνέχεια σε μανούρες
Και πως θα έχω άγρια ξεμπερδέματα

[Verse 3]
Κι αν είναι ο άνθρωπος γυαλί που έχει σπάσει
Αβάντι λέω μαέστρο, κόλα να ησυχάσει
Τα μάτια δεκατέσσερα στην κόλα φάση
Ένα ρολό ως το πρωί δε θα μας φτάσει
Όσο κεφάλι η παρέα, τόσο στρίβω
Όσο αντέχει το κεφάλι μου θα πίνω
Σκέψεις θολές, αμαρτωλές
Κάνω ζάφτι τις πουτάνες και δεν έχω ενοχές
Είχα και ’γω από μικρός μία ανησυχία
Μα τη γαλήνη μου δε βρήκα σε εκκλησία
Άντρα με κάνανε τα πάρκα και η πλατεία
Μου χάραξε το δρόμο, μου δίδαξε φιλία

[Chorus]
Κάποιοι μου είπανε να κόψω πάρε-δώσε
Με τα παιδιά από την κάτω γειτονία
Λένε πως μπλέκονται συνέχεια σε μανούρες
Και πως θα έχω άγρια ξεμπερδέματα