[Verse 1: Çağrı Sinci]
Gecenin dördü, ışıklar sönük
Zifiri karanlıkta yüzüm aydınlığa dönük
Düşündüm her saniye biraz daha ölüp
Varoluştan uzaklaşmak umutlarını gömüp

Zor, beynindeki terk edilmiş mezarlara sor
On üçünde kurduğun son hayali
On beşinci yaş gününden on dakika önce
Sekiz sene sonrasını sorsalardı, ne derdin?

Belki güzel bi' iş, belki fazla para
Bende hiç biri yok çocukluğum kızma bana
Gökyüzünün gözyaşları damlarken cama
Şu an olumlu düşünmek için yanlış bi' zaman

Hayal kurarken yiten dakikalar kadar
Hayalinin gerçek olm'ı'cağını anlaman da koyar
Yaşarsın, sabah olur, yine güneş doğar
Şaşarsın, her şeye rağmen şaşırman doğal

[Nakarat]
Keşke adil olmadığını anlasan
Keşke adil olmadığını anlasan
Keşke adil olmadığını anlasan
Boş yere kullanmasan antidepresan
[Verse 2: Gazapizm]
Bulutları çekin üstümden
Üstünden çok zaman geçti küstükten beri, ben özgürken
Süslediğim bakışların gözü görmez oldu
Alamıyorum nefes, savaşmıyorum yeter

Geleceğim sızlayan bi' temel üstüne
Kurulur temel üstüneYıkılır kimin üstüne? Bilinmez
Mahkemesi yapıl'caktır, intikam pek sevilmez
Yaşadığım bi'kaç olay gözlerimden silinmez

Dönücekler hepsi bir gün, görmicez tamam da
Dönücekler hepsi bir gün, sevmicez yalandan
Ölücekler hepsi bir gün, susmıcaz tamam da
Duymıcaklar bizi bir gün, nefesler sürgün

Beterse görsün omuzlarımda bağıran yükü
En karanlık sonlara kaçarken çağıran öyküm
Arkada kaldık başkan adaletsiz yaşamaktan hoşnut davrananlar, doldurucak bi' gün şarjör

[Nakarat]
Keşke adil olmadığını anlasan
Keşke adil olmadığını anlasan
Keşke adil olmadığını anlasan
Boş yere kullanmasan antidepresan
[Verse 3: İndigo]
Gündüzün dördü, odamdayım, ışık açık
Güneş girmez kalın perdemden ki ben ner'lerde
Olmayı hayal ediyo'dum bugün için geçmişte
Kendim, kendin kalabildiğin için tebrikler

Hayal kırıklığı yaşadığım tamamen
Ve kesin bi' yerde buna deniyo'dur "Hayat kırgınlığı"
Hayır, depresyon değil, onu geçtim on yıl önce
Öleyim diyo'm, zor ki ölmek

Kaldım bur'da kapana kısılmış gibi kapanıp
Elinde kalıyo' kapanın, bu yüzden isyan
Çürümekte olan topluma adapte olmak
Çürümek demektir, adapte olmamalı bu yüzden insan

Ya çemberin içindesin, ya dışında
Çemberdeki herkes puşt ve onlarla çatışınca
Sen olursun hain, pislik, ödlek
Böyle zamanda diyesim gelir bundan daha kolaydır siktir ölmek