Kubilay Karça
Eyvallah
İki dakka dur aklımın ücra köşelerinde
Neşter geziyo bi leş kargası gibi üşüştü derime etimi yiycek bu
İnsanlar
Neydi benim elimden gelenler
Eğlenerek gene gecenin içine girecek içicek içip içip içine sinen insanı delik deşik edicek
Vur hadi vur onu beynini kemirmeden seni devirmeden niyet edilmeden biyat edenler varken illede yaşamın içine sinsin
Hadi anlat bakalım atarlı lavukları nasıl tartaklakdın arta kaldı kalsın alsın ağzının payını laf yapmasın af çıkmaz bizde
Sonunu düşünen adam olamaz o yoluma taşı koyanı bi bulun uçurumun ucuna ektiğim gülüm soldu
Gülünç oldu bu hikayenin sonu

Derde düşte deki eyvallah
Halin harap
Zora düşte deki kısmet
Bahtımı karalar bağladı yar

Bizi bizden ettiler dirildik hep diken vardı yolumuzda buz dağı misali gördüklerinin altında koca bi kaya duruyo inanma bugününe hayat veren o yarın seni boğabilir doğabilir ihtimaller ittifakın istilasına uğrayabilirsin doğruya doğru bu paranı pulunu yakarım akıtırım kanını
Canım yanıyo bi yanıma sokuluyo yarim ah bakıyorum ama göremiyorum bu nasıl olay
Koşuyorum yorulurum açıyorum zindanları
Boşuna kürek çekiyorum
Akıntının tersine doğru
Nefesini çek içine geçirilicek zor günler var
Zor günler vaaar

Derde düşte deki eyvallah
Halin harap
Zora düşte deki kısmet
Bahtımı karalar bağladı yar
Gelir geçer yanar söner
Kinim öfkem çabuk biter
Göze aldım kayıpları
Bigün elbet acım diner