[Songtekst van "Nobody Home (Live at Earls Court 1980-81)" (Vertaling)]

[Intro]
"Maar er is iemand anders dat verzorging nodig heeft in Washington..."
"Wie is dat?"
"Rose Pilchitt!"
"Rose Pilchitt? Wie is dat?"
(*Kinderen schreeuwen in de achtergrond*)
(Zwijg!)
"36-24-36 (*Gelach*) beantwoord dat je vraag?"
(Oi! Ik heb een klein zwart boekje met gedichten in!)
"Wie is zij?"
"Zij was 'Mevrouw Gepantserde Afdeling' in 1961..."

[Vers 1]
Ik heb een klein zwart boekje met gedichten in
Heb een zak met een tandenborstel en een kam in
Wanneer ik een goede hond ben gooien ze mij soms een bot
Ik heb elastieken banden die mijn schoenen aanhouden
Heb die opgezwollen handen blues
Ik heb dertien kanalen van shit op de T.V. om van te kiezen
Ik heb elektrisch licht
En ik heb tweede zicht
Ik heb verbazingwekkende krachten van observatie

[Refrein 1]
En dat is hoe ik weet
Wanneer ik probeer erdoor te raken
Op de telefoon naar jou
Zal er niemand thuis zijn
[Vers 2]
Ik heb de verplichte Hendrix permanent
En de onvermijdelijke brandend gaatjescamera
Helemaal aan de voorkant van mijn favoriete satijnen shirt
Ik heb nicotineplekken op mijn vingers
Ik heb een zilveren lepel aan een ketting
Ik heb een grote piano om mijn sterfelijke overblijfselen te ondersteunen
Ik heb wild starende ogen
En ik heb een sterke drang om te vliegen
Maar ik heb nergens naartoe om te vliegen (Vliegen naar... vliegen naar... vliegen naar...)

[Refrein 2]
Ooh, schat, wanneer ik de telefoon opneem
("Verrassing, verrassing, verrassing...")
Is er nog steeds niemand thuis

[Outro]
En ik heb een paar Gohills laarzen
En ik heb vervaagde wortels