Bob Dylan
Jeder’s manchmohl einsam, nit nur du
Du muss jetz jonn, nemm wat du bruchs, ich häng ahn nix
Doch wat immer do nimms, nemm et, un luhr nit zoröck
Drövve steht dä Waise met dä Plämm
Un brüllt als ob ihn irjendjet verbrennt
Selvs 'ne Hillige flooch ens aff un zo
Jeder 's manchmohl einsam, nit nur du

Die Landstrooß ess'e Glöckspill, dat nur Zofäll kennt
Nemm ahn wat du kriss, vill kritt mer nit jeschenk
Dä Pflastermohler mohlt, met leere Häng
Wahnsinnsphantasie op ding Wäng
Himmelblau weed grau, weed schwazz, weed Blues
Jeder 's manchmohl einsam, nit nur du

Ding Matrose, seekrank, rudre dich nohuss
Für ding Renndier-Divisione ess he Schluss
Dä Lover, dä kei Woot mieh zo dir säht
Rollt singe Schloofsack en, grins un jeht
Du meins, die Ääd däät bebe unger dinge Schoh
Jeder 's manchmohl einsam, nit nur du

Maach dich op de Söck, irjendjet rööf noh dir
Hook dieh Pesch aff, sons läuf et dir hingerher
Dä Vagabund, dä ahn ding Huhsdüür klopp
Dräht ding alten Klamotte un ding Stivvel och
Los, zoröck op Ahnfang un Kopp huh!
Jeder 's manchmohl einsam, nit nur du
Jeder - wirklich jeder - nit nur du!