[Nakarat]
Sonumuz kara toprak
Maziyi bana sorma
Zamandaki paradokslar
Karanlık bi' yola zorlar

[Verse 1: Kuzgun]
Karışmalı aklımdaki kelimeler
Görüyorum başarılmaz denemeden
Duruşmalı senelerde saniyeler
Değerlidir en büyük zirvelerden

Yaşam için savaşırız mücadele peşin
Kendimizle yarışırken düşünmekte şehir
Karakterin belli eder kafiyeler değil
Sanıyosun kaygıların panzehiri zehir

[Verse 2: Gece]
Bu yolun bi çıkış yolu yok
Yaşamak için yine ararız bi yol
Uçuruma sürükler bizim gibileri ama sakın takılmayın tanıklara kapanır bu kapı sizlere
Boş gibi görünür tabi eski bi dost
Umrumda değil inan kafadayız bak bize big boss
Konuşurken oğlum bizle almalısın damarından yüksek doz

[Nakarat]
Sonumuz kara toprak
Maziyi bana sorma
Zamandaki paradokslar
Karanlık bi' yola zorlar
Sonumuz kara toprak
Maziyi bana sorma
Zamandaki paradokslar
Karanlık bi' yola zorlar
[Verse 3: Gavi]
Emin olun bizi daha tanımıyosunuz ama yakında gelicez hepinizle karşı karşıya
Tahammül sınırları sıfırın altında çok konuşmanız size kesinlikle yaramaz
Karanlığın içinde bi takım herkesin kafası kaçık, yürüyoruz koşar adımla
Kaçmak bize göre etik değil
Her dakika tetikteyiz
Herkes kendinden emin

Ödüyoruz bu yolların bedelini
Sıkıntılar bırakmadı peşimizi
Gece gündüz düşledik hep ileriyi
Bu insanlar yok yere delirmedi

[Verse 4: Kira]
Kendime soramam
Karanlıkta kalmış soluk çiçek gibi
Olayımdan kopamam

Kaldım yine sisli gecenin tamamen ortasından çıkamam
Bulutların üstündeki kuş gibi özgürce uçamam
Gerçeklerdir gözü karartan siyahlar gibi bi gün ghettoda ben de fıttırcam
Yeni baştan başladım hayatıma sessiz ve de sakin

Geçmişimi bana hiç sorma
Zihinlerde yüksek dozda
Düşünceler birikir korla
Hedef için geç olur sonra
Akabinde oluşur isyan
[Nakarat]
Sonumuz kara toprak
Maziyi bana sorma
Zamandaki paradokslar
Karanlık bi' yola zorlar
Sonumuz kara toprak
Maziyi bana sorma
Zamandaki paradokslar
Karanlık bi' yola zorlar