Eitt sinn var ástandið í Latabæ... jah... bara nokkuð gott. Solla æfði sig alla daga, Nenni var ekki engill lengur og Siggi sæti borðaði ávexti í staðinn fyrir sælgæti. Ég var himinlifandi, enda bæjarstjóri í Latabæ. Og Stína mín, þessi elska, var jú alltaf í símanum, en var hætt að tala illa um annað fólk. Og ekki má ég gleyma Gogga Mega; hann sofnaði snemma á kvöldin, og Maggi mjói borðaði hollan morgunverð á hverjum einasta degi. Það var þá helst hún Halla Hrekkjusvín sem átti erfitt með að læra muninn á leik og ofbeldi
Jæja, hvað með það. En einn dag kom íþróttaálfurinn óvænt í heimsókn