[Intro: Marseaux & dPans]
Το βράδυ γυρνάν τα φαντάσματα
Στο υγρό κι όλο άδειο κατάστρωμα
Και αυτοκτονούν μ' έναν σάλτο
Γιατί ερωτεύτηκαν κάτι στον πάτο
Και γράφουν στα βράχια ποιήματα
Σημάδια που αφήνουν τα κύματα
Σιωπούν όσοι ξέρουν από έρωτα (λένε)
Η σειρήνα φιλούσε υπέροχα

[Verse 1: Brando]
Λύσε με από το κατάρτι
Θέλω να την πλησιάσω λιγάκι
Την έχω ανάγκη, κι ας μη γυρίσω πίσω
Δε θέλω να κάνω κράτη
Στο πέλαγος θα βυθίσω κάθε δάκρυ, μαζί της να ζήσω
Ποια Πηνελόπη και ποια Ιθάκη;
Δεν ακούς πώς τραγουδάει; Δε με τρομάζουν οι βράχοι
Θα σκίσω το κορμί μου σ' αυτούς αν χρειαστεί για να την αγγίξω
Πίσω θα την κερδίσω
Ή στις κοφτερές γωνιές τους απάνω θα ξεψυχήσω
Δε θ' αργήσω να ξυπνήσω
Τον ουρανό γκρίζο ν' αντικρίσω
Να ζήσω άλλη μια πίκρα απ' αυτές που με κάνανε Κροίσο
Σ’ ανασφάλεια, αγωνία, πόνο κι απαισιοδοξία
Η οξεία μελωδία της δεν μ' αφήνει να λύσω τα δεσμά
Που μας δένουνε στην καρδιά μου
Ένας κόμπος η χαρά μου που κρύβεται στον λαιμό μου, μωρό μου
Για αυτό κόψ' το να ηρεμήσω μια για πάντα
Έτσι κι αλλιώς, πριν φτάσει το κεφάλι μου στο χώμα
Θα σε συγχωρήσω
Βρήκα κάτι να πιαστώ και ν' αγαπήσω
Όταν γκρεμίζονταν ο κόσμος μου
Και πουθενά δεν είχα ν' ακουμπήσω
Σου 'ριξα όλα τα βάρη μου, ώστε αν δεν τ' αντέξεις
Να 'χω δικαιολογία εσένα αντί για 'μένα να κατηγορήσω
Δεν σ' αδικώ
Πόσο αξίζει ένα «Σ' αγαπώ» και τι είναι πιο άδικο;
Αλλού ευτυχισμένη
Απλώς εδώ κόβουν βαθύτερα όσα ηχογραφώ με τον καιρό
Μέχρι να βρω μια νύχτα τον ψυχικό μου κόσμο κατάκοιτο
[Chorus: Marseaux & dPans]
Αυτό το τανγκό το χορεύουν στα βράχια
Νόμιζα σ' άκουσα να λες σ' αγαπώ
Μα η ανάσα σου ψιθύριζε μάγια
Αυτό το τανγκό το χορεύουν δειλοί την πανσέληνο
Μια μπαλάντα δεν φτάνει για να σ' τα πω
Έχω χαθεί στων ματιών σου την έρημο

[Verse 2: Brando]
Άναψε άλλο ένα τσιγάρο κι απόλαυσε μαζί μου τη σιωπή
Μου 'χει λείψει να 'χω κάποιον μαζί μου να τη μοιραστεί
Χάρισέ μου το πρώτο και το τελευταίο μας τάνγκο
Πριν στον βράχο με σπρώξεις μια και καλή
Να συγκρουστεί το κεφάλι μου κι η ζάλη μου αυτή
Τον πόνο της κρούσης να συντροφεύει για μια ζωή
Στα μάτια κοίτα με όσο αιμορραγώ, κι ατάραχη κράτα με σφιχτά
Και πες μου ψέματα πως όταν γίνω καλά θα είσ' εδώ
Αυτή είναι η μπαλάντα την δηλών
Γιατί στα μάτια δεν σε κοίταξα ποτέ για να σ' τα πω
Κρυβόμουν πάντα πίσω από ένα χαρτί κι ένα στυλό
Κρατώ σφιχτά την κατάρα των μίζερων καλλιτεχνών
Κι εσύ βαδίζεις άφοβα προς το νερό
Μα δεν σ' ακολουθώ, γιατί φοβάμαι να βραχώ
Σε κοιτάζω στον ορίζοντα να χάνεσαι
Και στη μοίρα βασίζομαι
Πως ίσως κάπως κάπου θα 'ρθεις να σε ξαναδώ
Ίσως τότε βρω κουράγιο ν' ανασύρω το ναυάγιο απ' τον βυθό
Μαζί να χαθούμε στον ωκεανό
Σ' το ορκίζομαι, μπορώ να σε πείσω με λίγες λέξεις
Πως κανείς δεν ταιριάζει πιο πολύ από 'μας τους δυο
Σ' αγαπώ τόσο νερόβραστα και τόσο αληθινά
Κι αδυνατώ σοβαρά τις άλλες να δω
Γιατί μοιάζουνε τόσο φθηνές μπροστά σου
Το τραγούδι τους δεν ήταν στο ελάχιστο τόσο επικίνδυνα μεθυστικό
[Chorus: Marseaux & dPans]
Αυτό το τανγκό το χορεύουν στα βράχια
Νόμιζα σ' άκουσα να λες σ' αγαπώ
Μα η ανάσα σου ψιθύριζε μάγια
Αυτό το τανγκό το χορεύουν δειλοί την πανσέληνο
Μια μπαλάντα δεν φτάνει για να σ' τα πω
Έχω χαθεί στων ματιών σου την έρημο