[Verse 1]
Evren denen boşluğun ağzından çıkan ferman
Bozdu büsbütün kemikten oyuncaklarımızı bak
İnsan çamuruyla oynaşmak ondan
Ve ondan mikrop tutuyor nefesin lan
Defol git yanımdan! (yanımdan)
Geveze bir ölüm suskun bir hayat getir bana
Sakinliğimle yoğur içimden kopan dünyayı
Bir su damlasının dörtte biriyle çürüt kemiklerime yapışan rüyayı
Yanaş evrenin yamacına
Borazan duyuldu kuzey ve güney yarım kürede
Ferman çıktı
Kalem yoktu kemik kırıldı
Öteler beriler bir olana değin birleşti bugün
Sulta zalimin eline geçti
Aşkı olan aşkını bıraktı
Öldüm
Giyecek kefen yok sus bugün!
Sen sevdam sen
Yas içinde yaşlanmış kalbimin sahibi sen
İnsan gibi cıvıma; hayat gibi pekleş bugün
Yas içinde yas
Yok içinde yok var bugün
Allı pullu kefen yok
Tenim beyazlar içinde
Kefen süs bugün !
Ceza evinde pogrom sanki bir ömürlük hışmın katliamı
Avuçlarında kaldı çiçeğim
Kasıp kavuran istimlakım
Kaktüsle biten serabım çölde
Tafra sukünetin içine çakılı
Geceye çökülü cinnetim bazen
Cehennemin tam ortasında tek gülüşlük cennetim
Katıksız öfke rast gelirse kainatına kadar kanlı dilim
Bazen karanlıkta dolaşan kandilim
Kısmetin varsa hayra yorulan alametim
Ki bir gün elbet geleceğim
[Nakarat](x2)
Bir su damlasının dörtte biri gülüm
Yeter mi ölüme mani olmaya?
Yüzsüzce çaldığım rahmet kapısı yüzüme kapanırsa ya?
Bir su damlasının dörtte biriyle yanar cesetim o gün