[Ελεύθερο Πνεύμα]
Ειπα πως αν γινω καλα θα αφησω κατω το στυλο
Και θα παω να βρω ενα βουνο να μεγαλωσω τα παιδια μου
Ως τοτε θα ηχογραφω το μπερδεμα
Τα βραδια που μπερδευεσαι να ακουμπας στην καρδια μου
Συγχωρεσε με για τον τροπο μου
Γιατι οταν αραξαμε ετυχε να 'χω τα δικα μου
Στραβωσα γιατι μιλαγες με τουπε
Δεν ξερω τιποτα για σενα και εσυ ολα τα μυστικα μου
Συζητω και γραφω γραφω συζητωντας με τα αδερφια
Ανταλλαζουμε μπερδεμετα να βγουμε απ'τον ιστο
Καμια φορα η σημασια της λεξης κρυβεται στον τροπο
Για αυτο και εγω τους λεω πως αγαπαω οχι αγαπω
Οικογενεια λεω αυτους που ηταν εδω πριν κανω views
Πριν τους βαλει η δικια τους τα σκυλια για να γουσταρουν
Στην γειτονια μου λεω στους μικρους
Να τα γραψουνε στα αρχιδια τους ολα και να ραπαρουν
Πες μου ποια μανα θα με πει κακο παραδειγμα
Γιατι ειπα στο παιδι της να κανει αυτο που νιωθει
Καλημερα αδερφια ει στο λογο μου
Θα κανω τους κατοικους να νιωσουν σε αυτη τη πολη
Εχω κλειστει τελευταια μα ειμαι καλα
Κενταω τον αργαλειο να βγουνε τα εσωψυχα του χειμωνα
Βουρκωσα ρε σκυλε οταν σε ακουσα να λες
"Θαναση σε ακουω 2 μηνες μα ειναι σαν να σε ξερω χρονια"
Εχω κανει λαθη που για αυτα δεν κοιμαμαι καλα
Εχω πληγωσει ρε μουνια μα εχω αγαπησει περισσοτερο
Να'ναι καλα οπου και να΄ναι μα δεν ανηκουν εδω
Οσοι θελουν να μου κλεψουν το χαμογελο
Ποτισμενες ελπιδες μαυρη τρυπα και φρικες
Δεν ανηκει η ψυχη μου εδω γι'αυτο γραφω τις νυχτες
Δεν ειμαι οσα σου ειπαν εγω ειμαι οσα ειδες
Σαν τα παιδια της κερκιδας ρομαντικοι αλητες
[Ελεύθερο Πνεύμα, Novel 729, Lobo Amarillo]
Τόσα χρονια φοβάμαι μη με μισήσει ότι αγαπώ
(οοοο οοοο οοοο)
Μα απόψε αδερφέ μου δεν φοβάμαι να φοβηθώ
(οοοο οοοο οοοο)

[Novel 729]
Πες μου αδερφε μου τι εχω παθει; και παλι νιωθω πιεση
Παλι ανοιγω στομα για να γινει η αποσυμπιεση
Παλι δεν κοιτάξαν τη ψυχη μα την αμφιεση
Και παλι το τηλεφωνο μου χτυπησε με διεση
Παλι τα ιδια να παιζει αυτη παιχνιδια
Να ψαχνω την αληθεια να με ζωνουνε τα φιδια
Παλι στα τσακιδια θα στειλω οποιον μου πει
Οτι ο στοχος που εχω βαλει αδυνατο το να πιαστει
Παλι χωμενος ειμαι εκει που ημουνα χθες
Παλι τους ακουω να μας δινουν εντολες
Παλι γραφω για πληγες τι μου λες παλι;
Παλι δεν κοιτας τι κανεις και σε νιαζει το τι κανουν ολοι οι αλλοι παλι
Ειμαι εδω για να σου πω αυτα που νιωθω
Παλι σε πληγωσανε και κλειστηκες γαμωτο
Παλι ειδα τον κοσμο να φανταζει τοσο αδειος
Παλι αναπολω στιγμες που ενιωθα γεματος
Ναι παλι παταω σε μπιτια παλι βλεπω τα ιδια σπιτια
Παλι επεσα στα διχτυα που ειχα πει πως δεν θα πεσω
Οσο και να πονεσω στο τελος θα τ'αντεξω
Παλι μονος μου τα γαμησα και μονος θα ξεμπλεξω
Παλι στο αμαξι κολλημενος μες στη κινηση
Να φτυνω ακαπελα με την Μαγια πισω καθισμα
Παλι υποσχομαι πολλα στον εαυτο μου για το μελλον
Παλι δεν εκοψα το καπνισμα
[Lobo Amarillo]
E στό'πα δεν θα είμαι όπως πρώτα το ξέρω ξεκολλά
Εγώ σηκώθηκα στα πόδια μου αστήν κατηφόρα
Aσε την φορα που είχα πάρει και αν μου βγήκε σε κακό
Εγώ εδώ το πόλεμω ποιος τον γαμάει τον γκρεμό
Απ'τον λαιμό μέχρι τα αρχίδια μπλεγμένοι στα δίχτυα
Ψάχνουμε δείγμα πνοής μέσα στα συντρίμμια
Κάθε πέρσι και καλύτερα κάθε φέτος τα ίδια
Το ένα μάτι στα σκουπίδια και το άλλο στα παραμυθια
Κι όσα παιχνίδια δεν έπαιξα με στοιχειώνουν τα βραδια
Έψαχνα μάλλον να αποδράσω μέσα στα σκοτάδια
Καημός και παρακάλια εδώ η ζωή μας άδεια
Εμπρός γκρεμός και πίσω φλόγα
Τα νιάτα ρημάδια
Πόσους στίχους να σου γράψω τελικά
Ποσα λάθη συγχωρεί και προχωράει η καρδια
Ποσα χιλιόμετρα κουβάλησα την αδεια μου ματια
Για να αποδράσω απ'τά δεσμά που δένουν αθώα μυαλά
Εγώ το ξέρω καλά
Εγώ στο ορκίζομαι το έμαθα καλά
Εγώ δεν έψαξα ποτε μου τα πολλά
Εγώ και εγώ εγωιστης από καρδια
Κοιτάω στα ματια
Εμπρός τα βήματα σε πίσω μονοπάτια
Η ελπίδα μες τα ματια σβήνει πάντα τελευταία
Αν δώσεις παίρνεις όλα είναι αμοιβαια
Ίδια τα νέα ίδια τα πρόσωπα που αναπολούμε πάλι
Το rap να σβήνει την φωτιά που ανάβει το κεφάλι
[Ελεύθερο Πνεύμα, Novel 729, Lobo Amarillo]
Τόσα χρονια φοβάμαι μη με μισήσει ότι αγαπώ
(οοοο οοοο οοοο)
Μα απόψε αδερφέ μου δεν φοβάμαι να φοβηθώ
(οοοο οοοο οοοο)