[Intro]
Για πού το 'βαλες, καρδιά μου, μ' ανοιχτά πανιά;
Για ποια πέλαγα ουράνια, άστρα μαγικά
Για πού το 'βαλες, καρδιά μου, μ' ανοιχτά πανιά;

[Verse]
Για που το 'βάλες, καρδιά μου, σε ποιους κόσμους πετάς;
Όπου κι αν είσαι σε φαντάζομαι να χαμογελάς
Μπαίνεις στον ύπνο μου σαν κλέφτης και γλυκά μου μιλάς
Μου λες να βγω απ' το σκοτάδι της βαθιάς μου σπηλιάς
Κι όταν βυθίζομαι στο χάος και δε βλέπω σκοπό
Κι είμαι αντιμέτωπος με σκέψεις που μου κάνουν κακό
Γίνομαι βότσαλο χαμένο μες στον ωκεανό
Γίνομαι ο φόβος που σε σφίγγει όταν κοιτάζεις κενό
Κι όταν το σώμα μου ξυπνάει και σε ψάχνει ξανά
Και το μυαλό μου ψάχνει λέξεις να σε φέρει κοντά
Νιώθω σαν άλογο δεμένο από χιλιάδες σχοινιά
Που το εμποδίζαν να καλπάσει από την άλλη μεριά
Κανένα τέλος δε σκοτώνει τις στιγμές των θνητών
Είμαστε οι σπίθες μίας φλόγας δυό σωμάτων γυμνών
Και μας πετάξανε στη Γη με μιά ελπίδα τυφλή
Να μην πονέσουμε ποτέ όσο είμαστε ζωντανοί, με μια ελπίδα τυφλή

[Instrumental Bridge]

[Outro]
Ποια αγάπη, ποιο λιμάνι, ποια παρηγοριά;
Θα 'χεις αγκαλιά το κύμα, χάδι τον νοτιά
Για πού το 'βαλες, καρδιά μου, μ' ανοιχτά πανιά;