[Verse]
Son mahcupluğumun yanakları al al
Kırıklara bağlar Yunus, iple sıkıca ince dal
Yürü be koçum kim tutar
Böyle devam edersen halin mantara bağlar
Bilirim sen yüzersin de gemiler batar
Ben perçemle sır bakar
Gözlerime sürmelik atar ve istasyonlarım hınca hınç dolar
Her ağızdan bir iftira doğar
Ve doğan iftiralar büyüdükçe bal satar
Alem bala batar
Ölüm yapar mı hiç rötar?
İnsan etiyle açtığın iftarla iftihar
Bence en kalleşçe intihar
Harla ateş har
İftiraların ellerinde keleş var
Tarar durur tarar adamı mermi manyağı yapar da anlamazsın yorar!
Fare gibi üfleyerek yerler etin
Yıkılır güçlü setin
Bu şarkıyla ağlar müzik setin
Gurur kaybolmuş betin
Ve betin benzin atmış yakmış ruhunu benzin
Yangınlarımın dumanından tıkanır genzin
Aslında her şey sensin ve sensin aradığım en güzel rengin
Bil bu fakirin gönlü zengin
İradem kendinden pek emin
Ben de ruhumu teslim ettim demin yine çayım aldı demin amma tekrar doğdum yemin
Bir öldüm de başı kalabalıklaştı cenazemin yüzüne bak şu yanına tavaf eder semazenin
Hali ne kadar da nazenin
Mis kokusu geç gelir henüz açan çiçeğin
Bak demirden bileklerim
[Nakarat]
Sen bi de bana sor neymiş aldanmak, amacına ulaşır hain
Üzgünüm içten ama sen ne de anlarsın ya içtenlikten
Sen bi de bana sor neymiş yalvarmak, suçu bana atar hep hain
Kirlenmeden kalabilsem de sıkı tutunup düşmesem olmaz mı?

Sen bi de bana sor neymiş aldanmak, amacına ulaşır hain
Üzgünüm içten ama sen ne de anlarsın ya içtenlikten
Sen bi de bana sor neymiş yalvarmak, suçu bana atar hep hain
Kirlenmeden kalabilsem de sıkı tutunup düşmesem olmaz mı?