[Verse]
Sen ne biçim bir mevsimsin? Isınmam imkânsız!
Donmamak neyime? Titrememek çok zor!
Rüzgârların buzdan serin, tadı eksik meyvenin
Ne senle aşka dalmak kolay, ne senle hayallere
Kursağımda düğümlenir laflar sana içimi açmak istedikçe
Sen ne kadar anlarsın ben anlatmak istesem de?
Tedirginlik var üzerimde yakalar kaçmaya yeltendikçe
Tenim giderek aşınır mendillerim eskidikçe
Günlеrden zindanlar biriktirdim, hatırladıkça seni içlerindе hapis yatıyorum
Hepsinin içi ayrı zulüm
İşte böyle geldik buraya dek. Sen bir gamsız, bense deli bir gözüpek
Tam yığılmak üzereyken bekledim ya senden destek
Şimdi düştüm ve kafamı vurdum düzgünce düşünemiyorum pek
Bütün bunlara ek, benim aşkım saf ve sek
Sade ben varım ve sen de sade benle bir tek
Ya sende hep ben miyim tek? Keşke bir tek ben olsaydım sende tek
Ama biliyorum uzaklaşıyor kalbindeki benden zerreler tek tek
Sensin benim en zor savaşlarımda çelik yelek
Bu güçsüzlüğe güç yetirmek inan beni aşan bir şey
Yaptıklarını bilip hâlâ senden caymamak garip bir şey
Bana dokunma, yanımı senle doldurma
İsteksizce bir teklikle kalmalıyım yalnızca

[Nakarat]
Mevsimler gibisin, değişirsin
Ya beni üşütürsün, ya yakarsın
Kendimden her gün parça koparıyorum
Ama sen bunu ner'den bileceksin yavrum?!
Mevsimler gibisin, değişirsin
Ya beni üşütürsün, ya yakarsın
Kendimden her gün parça koparıyorum
Ama sen bunu ner'den bileceksin yavrum?