[متن آهنگ «موی پریشون» از هیچ‌کس]

[قسمت ۱: هیچکس]
از وقتی چشو باز کرد، جلو پاش سنگ-
بوده، همیشه مه و راه تنگ
می‌شده زیر پا له و ﺁﻩ ﺍﻧﮓ
می‌زدن ﻭ ﺷﺎﺩ ﻧﺒﻮﺩ
می‌زد ﮔﻮﺷﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﭼﻨﮓ
ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﺶ
ببوسنش رنگ نمی‌ده، سیلیه داده به لپ‌هاش رنگ
ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﮔﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻬﺶ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﮕﻪ تعجب می‌کنن
ﻋﺎﺩﺕ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﮑﻮﺑﻨﺶ
ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺸﻦ ﻭ ﺑﺮﻭﻧﻨﺶ
ﺁﻗﺎﺵ می‌گفت ﮐﻪ ﭘﻮﻝ ﮐﻤﻪ، ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﯾﻪ ﻟﻮﻝ ﺑﺴﻪ
ﺳﻄﻞ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﺭﻭ ﺩﯾﺪﯼ ﭼﻪ ﺑﻮﺵ ﺑﺪﻩ؟
ﺗﻮﺵ ﭼﭙﻮﻧﺪﻧﺖ
ﮔﻔﺖ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﻧﻤﻪ، ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﻦ
ﺗﺮﮎ ﮐﻦ ﻏﺮﺑﺖ ﻭﺍﺳﻪ ﺍﻭﻥ ﯾﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ
ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻭ ﮐﻼ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻩ
ﺁﺭﺯﻭﺷﻪ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺭﻭ ﭘﻮﺳﺖ نذاره ﺩﺳﺖ
ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﻧﻪ
ﯾﻪ ﺭﺍﻩ ﺩﯾﮕﻪ ﺭﺍﻩ ﺟﻠﻮ ﺭﻭﺵ ﻓﺮﺍﺭﻩ ﻗﺼﺪ
ﺩﺍﺭﻩ ﯾﻪ ﺷﺎﺯﺩﻩ ﺑﺒﯿﻨﻪ ﮐﻪ هست ﺳﻮﺍﺭﻩ
ﺍﺳﺐ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻓﻮﺍﺭﻩ ﮐﺮﺩ
ﺗﻮﯼ ﺩﻝ
ﺑﺎﺩ ﺗﻮ ﻣﻮﯼ ﻭﻝ
دست‌ها ﺑﺎﺯ ﻭﺍﺳﺘﺎﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﭘﻠﻪای
که می‌خوره ﺑﺎﻻ
ﮔﻞ ﺭﻭﯼ ﺗﻞ
چرا فرق
ﻭﻗﺘﯽ ﺟﺎﻣﻮﻧﻪ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﮔﻞ
[هم‌خوان: رویا عرب]
Rose scented garden
Was not mine
Family's warm/kind embrace
Always afar
Let ink of hope
Write the pages of my life
We're all the same
Just a twist of fate
Landed me here

[قسمت ۲: داریوش]
خیابون یه پدر بدجنسه
تو هم دختر خیابونی
ولی باز هم نمی‌رسه رحمش بت
واست مرده و نفرته ارثش
غول پیکره، زشته، قد بلنده
تموم نمی‌شه هرچی می‌کنی مترش
رومخی واسه تو نگاه قفله
یه بیمار جنسیه از پشت بنزش
تاریکی رو حفظه
اسفندو از همه‌ی ماه‌ها تو بهتر بلدی
طرفی با یه گله عوضی
خواستی به هر سازی که می‌زنن نرقصی
اما تو عاشق رقصی
اینو کسی نفهمید
اره رازتو این اتوبان می‌دونه و رو نمی‌کنه
موهاتو باد ماشین‌ها شونه می‌کنه
نشونه‌ها روته
می‌خوره تیر تهمت به دشمن سنته
هواتو فقط بهمن داره
هر نگاهی ازت طلب داره
اما تو داری زرهی از حق
همش از رو تنت تحمل این همه مشکل ثمر داره
این پیشت از من باشه
خدا یه چی می‌ده یه چی می‌گیره
فک نکن مثل آدم‌های دورت تبهکاره