(ورس ۱)
حالا گوشی تو گوشمه
سیگارمو میبوسمش
حسّم گلومو میفشاره و آره میدونم که
توی این اتاق تاریک
فقط ماییم و تنهاییم
منم و قلمم و موزیکم انگار نیست فردایی
یکمی فرق داره پیچش تارای مغز من
شاید همینه که یه عمریه هستم در به در
سر به سرم نذار چون سنگین برات حرف من
اونا که میفهمن باهامن، ده ساله هستن خطه من

(همخوان)
گفتم راه منه، حالا میگم خداحافظ
راه منه، اینقدر نپرس کجایه
راه منه، راهم از تو جدایه
راه منه، باید برم خداحافظ

(ورس ۲)
۹ از ۱۰ کسی‌ که باته
۹ از ۱۰ کثیفه ذاتش
تا وقتی‌ که چیزی بهش برسه هست و
بعد نمیرسه کسی‌ به دادت
بش راه میدی می‌کنه مصرفت
مثل سگ وِل میخوره از دستت
قوله قلّه رو میدی، هل میدی بیان بالا
زیره فشار له‌ میشی
میکنی‌ پسرفت هی‌
آه، هنوز ایستاده این آهنگارو میسازه
خوندن از با راه قلبت برا همه نیست ساده
حالا که تو دوتان گذشت رسیده به سی سالش
گذشت انگار مثل یه پک که زده به سیگارش

زندگى شيرينه مزه ى دهنم تلخه
مى گن نوار مغز شهر به جوهر قلمم وصله
خطر مثل سايه با هامه خودشو به هر قدمم بسته
مى گى حرفم سنده ؟ بيا سندم دستت

(همخوان)
گفتم راه منه، حالا میگم خداحافظ
راه منه، اینقدر نپرس کجایه
راه منه، راهم از تو جدایه
راه منه، باید برم خداحافظ

(ورس ٣)
ترس نبايد با من عجين شه
عشق مى خورم بازم فريبش
سخته زندگى ياد دادن
اون زخم هاى كهنه كه تازن هميشه
اه ، شعر و فكر مى شن با هم قرينه
خواستم عادى باشم
ولى كندنم دو تا بال از زمين هى
اى ، بگو چرا مى رقصن اينا همه به سازم ؟
من همون بچه بد لش خواب ته كلاسم
كه وقتى همه بودن تو صف خواب صبح
مشتاى من مى بو سيدن محكم صورت ناظم و
شديم بزرگو بخت برگشت
ناظم لباس سبز تن كرد
جامعه جلومون قد علم كرد و
فرو رفتيم سخت در جنگ
ببين اين موزيكو قفلى روش مى گى
ارزش نداره چون دارى مفتى گوش مى دى
اَه ، نمى فهمى نمى زارى بسازم فرهنگو
اگه يه روز يه جا منو ديدى صدام اصلا نكن
اگه جوابتو ندادم قضاوتم نكن
اين راه منه يه ذره هم تو به راهم شك نكن
(بريج)
آهنگا که می‌خونن، اینا راه منه
لباسا که میپوشن، اینا راه منه
خودشونم میدونن، اینا راه منه
هر کاری امسال بکنم، اینا ساله بعدش

بگو بينم تو كجايى هان ؟
تو هم گيرى سره دو راهى ها ؟
محكمى روى تصميمت
يا تو هم مثل موج هاى باد
مشخص مى كنه مسيرو برات
كرده تورم محدوديت
اسير و زمان طلاست پس
هميشه كلافم
سبكه بار گناه سنگينه خلافم
ببين هيچوقت عادلانه سوت نزد
از ديد من داور
هه بيخيالش همه كفتارن با كى راه بيام
قسمت بوده كه ياقى بار بيام
اين راه منه عاقبتش
مال منه خواستى بام بيا