Δεν είχα μόνο εγώ potential πέντε αστέρια
Ήτανε κι' άλλοι απ' την παρέα μου ξεφτέρια
Αλλά χαθήκανε τους φάγανε τα βέρια
Οι MC's είναι μαλάκες κάνανε μόδα τα μαχαίρια
Επιτέλους είμαι πάλι ευτυχισμένος
Αυτός που ακούτε είναι καθυστερημένος
Μπήκα στη φάση για να βάλω ένα τέλος
Όσοι μ' ακούν από παλιά λένε επιτέλους
Είμαι απ' την πόλη μου και γράφω για ραπς
Κοίταξε με τι ύφος μπαίνω μέσα στα clubs
Δε θα τα ακούμπαγε ο πιτσιρικάς
Αμα του έδειχνα πώς έχεις καταντήσει απ' τα drugs!
Πίνουμε παραπάνω και για αυτούς που λείπουνε
Γραφώ απλά ό,τι ζω και πόρτες μου ανοίγουνε
Όσοι δεν ήτανε απ' την αρχή να φύγουνε
Αλλιώς θα πρέπει εμείς τον δρόμο να τους δείξουμε
Του λέω αδερφέ φόρα το κράνος σου
Μου λέει πάρε το ραπ της χώρας πάνω σου
Μου στέλνει στα μηνύματα δεν ξέρω bro το πλάνο σου
Μα πιάνε το στυλό όταν πονάς και έχεις τις μαύρες σου (Ε!)
Δεν θέλω σόι διάσημο
Ένα φίλο να μιλάω καμιά μπύρα και λίγο πράσινο
Ξεκόλλα απ' το πάρκο σε βλέπω στάσιμο
Η ζωή κρατάει λίγο για να κάψεις το κεφάλι σου

[Chorus]
Wanka, δες πώς το χορεύουν όλα τα παιδιά μέσα στο πάρκο
Όταν γράφω εγώ το περπατάω λες και χορεύω τάνγκο
Wonderkid, από μικρό με φώναζαν Tsigalko
Θέλει προσοχή που περπατάς στα βόρεια pretty flacκo
Wanka, δες πώς το χορεύουν όλα τα παιδιά μέσα στο πάρκο
Όταν γράφω εγώ το περπατάω λες και χορεύω τάνγκο
Wonderkid, από μικρό με φώναζαν Tsigalko
Θέλει προσοχή (ναι)
[Verse 2]
Κυκλοφορούν τόσοι μαλάκες για να πιάσουν εμάς
Μήπως πρέπει να σταματήσω αφού όλοι κάνουνε ραπ
Οι φίλοι μου δεν θα τα ακούσουνε αφού δεν είναι Wang (ε)
Αυτό το κάνω πρώτα για 'μας (ναι)
Χαίρομαι που φτιάχνω την ημέρα σου
Κι' ας μην με γουστάρει μέσα στο σπίτι ο πατέρας σου
Δεν ήσουν έτσι πιο παλιά γαμώ την τρέλα σου
Από όταν πήρες μηχανάκι έχω την έννοια σου
Όταν τα γράφω ξεσαλώνουνε
Άλλοι χορεύουνε στα πάρκα κι' άλλοι στρώνουνε
Αυτά που λέτε, αυτά που ζω δεν τα σηκώνουνε
Δε ζήσαμε τα ίδια αδερφέ γι' αυτό δε νιώθουμε
Άλλοι δουλειά γραφείου κι' άλλοι σπρώχνουνε
Πολλοί κάνουνε ραπ μα πόσοι σαν εμένα χώνουνε;
Δεν είσαι εσύ για τέτοια σε αγχώνουνε
Δεν άλλαξε ούτε λίγο τα φώτα δεν με τυφλώνουνε
Κάναμε πράγματα που ακόμη μετανιώνουμε
Γονείς που αδιαφορούν μ' ακόμα μεγαλώνουμε
Ποιος ξέρει πόσο δύσκολα περάσαμε
Γιατί μιλάνε χωρίς να μας ξέρουν και με θυμώνουνε
Εγώ τα λέω σε ένα μικρόφωνο και εύχομαι στα πάρκα της χώρας να γίνει αντίλαλος
Αυτός είναι ο πρόλογος το που θα καταλήξω θα το γράψει όταν φύγω ο επίλογος