؛{قسمت اول: جیدال}؛
یکمی لوسه ولی میدونم دوستم داره
میدونم به هیشکی اون غیر از من رو نداده
موش سواره رو موج باد
میره بینیش رو نقطه ها
شیرینه، از جنسه رویامه تو اوج خواب
لاغر هست ولی سنگین میشینه با من پس
چشماش روشنه مثه آیندس
با خندش، میگه منتظرتم تا برگشتت
لطیفه مثله بارون
مریضه مثل شعرام
عمیقه احساسمون
عجیبه مثل تهران
عشقمون زمین آسمون کجاست؟
دلم بردس و واسه اون خداس
پس بغلمه هم سفرمه
حتی اگه راهمون جداست
میده بوی رهایی گلم
پس منم بوسیدمش و از دستش فراری شدم
هی، آ

؛{همخوان: تهم}؛
میرسه اره وقت رفتن
دوباره عاقبت ساکتم من
ساکش هم دم در دلش تو دستم
میبوسمش میره تا سال بعد
میره تا سال بعد و میگه به یادتم
مچاله تر دچاره درد
خماره هم دنبال هم
میمونه خاطرش
میمونه واسه من چون
میدونه خاک تشو تازه تره فکرش واسه کاره بد
؛{قُلاب: جیدال}؛
شب داره میره به خواب
شب داره میره بخواب
شب داره میره به خواب
شب داره میره بخواب
شب داره میره به خواب
شب داره میره بخواب
شب داره میره به خواب
آ

؛{قسمت دوم: جیدال}؛
شب داره میره به خواب صبح بعد تو راس
گل من اومد گله بدو باز پیچید برام و گفت در گوشم
این مسیر طولانیه و عمر من کوتاس
گفت به من قول بدم رو راست باشم باش تا زندگی تابلو شه ما نقاش
آ
باز اشک هاش
خندیدن به من از روی دو تا گونه هاش
گفتن همچی خوبه و
شب تیره روزه باش
دلش حتی اگه خونه بازم بازم میشه خونه واست
بوسه ها تب دارن و میشه بدن و روح ما گرم
دوره راهم و
نزدیکم به اون روزی که از این شهر
من میرم، و موندگاره این حس نمیشه معنیش کرد
پس این خطو زدیم بعد و بی حس شدیم از این درد
هیچوقت نمیگه آخرشه هیچ وقت نگفت نه هیچ وقت
نــه هیــچ وقــت
؛{همخوان: تهم}؛
میرسه اره وقت رفتن
عاقبت دوباره من هم ساکتم
ساکش دم در دلش هم توی دستم
میبوسمش میره تا سال بعد
میره تا سال بعد و میگه به یادتم
مچاله تر دچار درد
خمار هم دنبال هم
میمونه خاطرش
میمونه واسه من چون
میدونه خاکه تشو تازه تره فکرش واسه کاربد