متن آهنگ منو فریاد کن از جیدال
[مقدمه]
آه
جی دال
[قسمت 1]
همه مست و چتن
همه لش و ولن
همه میگن نزدیکه دیگه ردُّ بدن
بدو خطُّ بزن
شات الکل بعد آره
این روزا همه دیگه هنگُورن
خب
آینده ساز بگو بت حال چی میده
یه سکس مریض که بوی اچ.آی.وی میده
همه کابوسه از اونا که به خواب میبینی
آینده ی ایرانو ببینی اسهال میگیری
هه
آقایونم انگار بی خبرن
خب حقم دارن دودیا بی خطرن
حاجی این بهشتی که میگی تو چه شکلیه
توش دختر ۷۴یی دو به یک میره
مثل وسترن ها دزداش بانک میزنن؟
یا مثل ایران
دزدا میرن بانک میزنن
بگو زاهد دین آقای فاحشه چی
جلو شهر من کربلا فاجعه نی
کی میخواد بگه چقدر داغون این خاکه
از اون مطبوعاتی که رنگ آمونیاکه
همون خبرنگاری که حقوق میگیره
جلو دیوار واقعیت دروغ میچینه
اینجا موفق اونیه که به قدرت وصله
از هنرمندش تا دولت مردش
پیشرفتم از خونه ی ما کلاً رفته چون
دست و پای اندیشه رو سنّت بسته
[همخوان]
منو فریاد کن
من کینه ای ز دردم
کینه ای که میگه تو میرسی به مقصدُ
قسم میخورم من به تیغ تیز قلم
که حرفم روشنه من ب تیرگی شهرم
منو فریاد کن
من کینه ای ز دردم
کینه ای که میگه تو میرسی به مقصدُ
قسم میخورم من به تیغ تیز قلم
که حرفم روشنه من ب تیرگی شهرم
[قسمت 2]
هی
میگم فایده نداره این حرفا
این خونه از پایه خرابه
دل مردم شهر از دلخوری خونه
آخه عادل شهر فردوسی پورِه
ما یه نسلیم بیدار کن از خواب تو منو
اگه تو لجنم در بیار از گنداب تو منو
ما یه دردیم درد تباه شدنُ
من اون درد مشترکم پ فریاد کن منو
آره فریاد کن
این خونه زندانه ببین
که آزاداشو میبینی تو زندان اوینُ
اسیراش ماییم که زور رو به صرف جون گوش میدیم
و میخوریم نون رو به نرخ روز
زندگی رو کوک میکنیم با ساز صرف
چرا ایرانیا مبتلا به آلزایمرن؟
شب یادشون میره روز اومد چی به سرشون
فکر در مالیدنن فکر جیره شبشون
کور میشن حقایق هرچی فاحشه
راست میگن خلایق هرچی لایقه نه
تو هم این حرفا رو باور داری
خودتو زدی به خواب یا واقعاً خوابی
میدونم تو هم اینارو میشنوی و
میری خیلی بی تفاوت ازشون میگذری و میگی
یارو راست میگفت بکنی خوب تو مرورش
فقط یه عیبی داره الان نون تو دروغه
(فقط یه عیبی داره الان نون تو دروغه)
[همخوان]
منو فریاد کن
من کینه ای ز دردم
کینه ای که میگه تو میرسی به مقصدُ
قسم میخورم من به تیغ تیز قلم
که حرفم روشنه من ب تیرگی شهرم
منو فریاد کن
من کینه ای ز دردم
کینه ای که میگه تو میرسی به مقصدُ
قسم میخورم من به تیغ تیز قلم
که حرفم روشنه من ب تیرگی شهرم
منو فریاد کن