[Bənd 1] [Orkhan Zeynalli]
Soyuq əlimi ocağa tutub isitmək
Bir adama bir ömürlük bəs etmək
Şəhər işıqlarında itən o baxışları
Doğmaların kədərləri kimi hiss etmək

Bağlı pəncərələr
Əlimdə incə qələm
Həyatda yoxdur heç nə
Ailədən öncə gələn
Mən hərdən incidərəm
Hərdən sevincə tənəm
Sən oldun ilk baharda gülləri birinci dərən

Sən oldun ən dərin sularda yoluma dalğalar sərən
Sən ən soyuq sabahlarıma günəş olub işıq saçan
Sən ən xoş arzularda deyilən sözlər kimi doğma
Payız küləklərimi duyan quru gözlər kimi dolmaq

Gün gələr biz oyanmarıq eyni şəhərdə
Bizə aid dörd divarda görüşək hərdən
Mən ustərəm ən çətin sətirlər bitsin
Mənim tək bacım onu sevdiyimi bilsin

[Nəqərat] [Tomris]
Həyat açır bizə yeni-yeni səhifələr
Dünənləri çevirərək xoş günlərə
Günəş hər işıq saçanda “sev” deyə
Sevən qəlblərdə yer yox dərdlərə
Quru sözlər bəsmi gülən üzlərə?
Səbəb - səhv addımlar dolu gözlərə
Məni gözləmə, məni gözləmə
Həyat ən xoş üzünü sənə göstərər

[Bənd 2] [Orkhan Zeynalli]
Mən bəlkə həyatda gördüyün insaların ən soyuğu
Mən bəlkə mahnı hansı ki, qırıq qəlblərə həsr olunub
Mən bəlkə yaddaş hansı ki, sonralar nəsr olunub
Mən bəlkə bu tamaşalarda oynamışam əbəs rolumu

Mən bəlkə böyük bir zirvə, ancaq səndən balaca
Ən şirin uşaqlıq xatirələrim səndən qalacaq
Mən bəlkə, qırıq-sökük daxmalarda son divaram
Nə qədər sən varsan bu sütunlar möhkəm qalacaq

Mən bəlkə payız fəsli, səni məndən qış ayırır
Mən bəlkə qəhər, məni göz yaşımdan alqış ayırır
Mən bəlkə ayaq basdığım Londontək əlçatan arzu
Mən bəlkə həmin uşaq, hansı ki, istərdim baxçada qalsın

Mən bəlkə unutduğun yuxular kimi səni təqib edəcəm
Mən bəlkə tək qalacam, bir gün hərkəs tərk edəcək
Mən bəlkə qar adamı tək əriyib bir gün bahar fəslində
İlk gülü dərib, gəlib səni canlı təbrik edəcəm
[Nəqərat] [Tomris]
Həyat açır bizə yeni-yeni səhifələr
Dünənləri çevirərək xoş günlərə
Günəş hər işıq saçanda “sev” deyə
Sevən qəlblərdə yer yox dərdlərə

Quru sözlər bəsmi gülən üzlərə?
Səbəb - səhv addımlar dolu gözlərə
Məni gözləmə, məni gözləmə
Həyat ən xoş üzünü sənə göstərər