[Nakarat]
Bir daha kimseye bağlanmam çünkü zamanında bağlandım delice
Kaybetmem sanıyordum, çekip gitti seviyorum deyince
Bu dünya harbiden açgözlü, onu bile aldı elimden ve ben yine kaybettim

[Verse 1]
Bugün de dün gibi her şey aynı
Her şeyden yani her şeyden ayrıyım
Zaman kovalarken düştüğüm çukurda geçen zamana mı geçmişe mi ağlayayım?
Dinliyordur belki şimdi beni birazcık hatırlayıp, unutmadım diyebilir mi gözlerini kaçırmayıp?
Neyse, zaten hayat sandığımdan kötüymüş
Belki şu an cehennemin en alt katındayım
Pembelerim yok, umut perdelerim kapandı
Der ki annem: “Kimselere güvenme yanarsın”
Huyum değil dinlemek belki bundan ‘pişmanlık’ denen illetin sürekli yanındayım
Yandıkça yanıyorum ve düşündükçe eskiyi
Aşk denen şey, hasta eder bünyemi
İlaç yok mu, Allah aşkına yol gösterin?
Zaten yanımdakiler gidiyorlar sürekli söz verip

[Nakarat]
Bir daha kimseye bağlanmam çünkü zamanında bağlandım delice
Kaybetmem sanıyordum, çekip gitti seviyorum deyince
Bu dünya harbiden açgözlü, onu bile aldı elimden ve ben yine kaybettim

[Verse 2]
Beklenti, ‘umut’ demek ve ben umutsuzluk içinde nedensizce ağlıyordum
Sonunda sorunlu bir insan olup çıktım, hayatıma girenlerin hiçbirini saymıyorum
Anlamazsın birini gerçekten sevmediysen, anlamazsın dostundan bir kazık yemediysen
Anlamazsın ailenle hiç zıt düşmediysen, anlamana imkân yok hayallerin sönmediyse
İstediklerim kayıp gitti avuçtan, bir hayalim vardı; sevdiğime kavuşmak
Onu da kaybettim kimsem kalmadı bak, derdimi anlatıp birazcık konuşcak
Zaman hala aleyhime işliyor, umutlarım tükeniyor sürekli
Ve bu sarhoş adamın son şişesi senin gibi
Sen sevdiğim son kişisin
[Nakarat]
Bir daha kimseye bağlanmam çünkü zamanında bağlandım delice
Kaybetmem sanıyordum, çekip gitti seviyorum deyince
Bu dünya harbiden açgözlü, onu bile aldı elimden ve ben yine kaybettim

Bir daha kimseye bağlanmam çünkü zamanında bağlandım delice
Kaybetmem sanıyordum, çekip gitti seviyorum deyince
Bu dünya harbiden açgözlü, onu bile aldı elimden ve ben yine kaybettim