[Verse 1]
Birer birer kestim bütün umutları
Ellerimde kan yok, sadece sessizlik
Biraz düşün payı ve de bir fincanlık kahve…
Çünkü artık istemiyorum ben hiçbir şeyi unutmayı
Huzur olmasa da olur bak
Günlerim bir tas şimdi, uykusuzluk çeşme ve de bundan olsa gerek gözler uykusuzluk dolu
Neden diye sormaman beni sevmemezlik olur
Seni görmeyeceğim rüyaları uykusuz bıraktım
Şimdi daha mutlu içim, dışım biraz farklı
Aslında bir anlık sinir, hayatımda ilk kez her zamankinden ilk kez haklı
Ve de "söylemiştim başında" diyorsun ya “geri dönmekle ayakların aşınmaz"
Söyle bana sen ne işe yararsın kadın?
Nerede güneş varsa oraya gölge olmak dışında

[Nakarat]
Seviyor gibi bakıyor o gözler, baktıkça kalbime konuyor
Sonu yok gibi tutuyorum ellerini ama anlamıyo'n!
Duracak gibi atıyor şu kalbim, attıkça umutlara dalıyor
Sonu yok gibi tutuyorum ellerini ama anlamıyo'n!

[Verse 2]
Gece varsa orada güneş çıkmaz
Sorun şu ki; bunu bile bile yine senden medet ummam
Manevi tuzakla dolu etraf, benim istediğim son şey burada hedef olmak
Ve de zorlaşıyor nefes almak
Aşk bazen yenilmektir uzatmada
Sessiz bir lodos gibi buradan gitmek istiyorum, hem de çok uzaklara
Gelecekten korkmuyorum çünkü geçmişimi kaybettim
Ölüm az önce hayatını kaybetti
Bu yüzyılda sevgisizlik ihtilali eşittir, senin şu an burada olma ihtimalin
Adın belki alışkanlık oldu ama sesin ibadet gibiydi
Günün beş vakti düşledim seni
Ve de gözlerini kaçırdığını görünce, düşünmeden sana zekât verdim kendimi
[Nakarat]
Seviyor gibi o bakıyor gözler, baktıkça kalbime konuyor
Sonu yok gibi tutuyorum ellerini ama anlamıyo'n!
Duracak gibi atıyor şu kalbim, attıkça umutlara dalıyor
Sonu yok gibi tutuyorum ellerini ama anlamıyo'n!