NAKARAT:
Her gün her gece sana doğru yürüyorum…
Sana koşsam ne olur?
Ne olur al umutlarım senin olsun
Sakla onları, sende büyüsün ne olur. Ne olur…

Verse 1:
Annen baban bilmezdi beni ama bilirdim tanırlardı beni
Ben vefasızın biriydim gözlerinde
“Nasıl bildin?” diye sorunca söylemezdim sana çünkü okuyordum gözünden
Gözüne girmek önemliydi…
Gözüne girecek her tozun gözünü oymak için yanındaydım sürekli
Çarelerle geldim yanına ve sen mutsuz olmak için hep bahaneler ürettin
“Tamam” dedim “gelir” dedim “geçer” dedim “biter” dedim “gider” dedim
Lanet olası kafamın hiçbir yerinden de geçmedin
Ve sen nasıl bir sigaraysan böyle
Efkârdan ömür boyu içtim bitmedin!

NAKARAT:
Her gün her gece sana doğru yürüyorum…
Sana koşsam ne olur?
Ne olur al umutlarım senin olsun
Sakla onları, sende büyüsün ne olur. Ne olur?


Verse 2:
Genellikle bahçenize vakitsizce gelirdim
Ne zaman elma toplasak baban işten gelirdi
Korkuyordun bilirdim. Görmezden gelirdim
Sen her gün aynı riske rağmen gene de oraya gelirdin!
Bu yüzden başıma gelen en güzel şeydin
Hikâyeler uydururdum bazen yalan değil
Biliyordun param yoktu
Sormazdın “neden, niçin”
Bakkal Osman’a leblebiler yazdırırdım yemen için
Ayın sonu babam gelir “ne lan bu?” der
Senin aşkından atarlanıp “ne var!” derim
Sonra anam gelir… Canım benim
Hiç şikâyet etmezdi
Senin yerine güneş olsa gitmezdi!
NAKARAT:
Her gün her gece sana doğru yürüyorum…
Sana koşsam ne olur?
Ne olur al umutlarım senin olsun
Sakla onları, sende büyüsün ne olur. Ne olur?