Nakarat:
Bana bak, geriye dönsen de olur
O gün unutup, gelsen de olur
O gün seni ikiye bölsem de olur
O gün bırakıp ölsem de olur o gün
Çıkar artık hadi maskeni
Ölmek bana harbiden az gelir
Yerdeyim ben yıllardan beri
Kurşun yiyen asker gibi


Verse 1:
Genellikle yorar beni düşünmek seni
Okunmayan şiir ya da söylenmeyen şarkı gibi
Benim adım okyanusta kayıp bir gemi
Hem de pusulalar sadece gösterirken seni
..
Şimdi farklı rötarlarda ve de farklı denizlerdeyiz
Ve ben üstte gidiyorum, altta pirana dolu
Şimdi çabalarım sonucundan ulaştığım yerdeyim
Yani senden uzak farklı limana doğru...
İyi de seni düşünmek; çölde kulaç atmak gibi, okyanusta susamaktan farksız
Ne olduğunu bilmesem de gemide kocaman bir delik var
Batmak için seni fazlasıyla unutmak...

Nakarat:
Bana bak, geriye dönsen de olur
O gün unutup, gelsen de olur
O gün seni ikiye bölsem de olur
O gün bırakıp ölsem de olur o gün
Çıkar artık hadi maskeni
Ölmek bana harbiden az gelir
Yerdeyim ben yıllardan beri
Kurşun yiyen asker gibi

Verse 2:
Şimdi halim: teli olmayan gitar; yere sürtecek kadar, tekersiz bir araç
Ondan reenkarne olmak istemezsin bir daha
Hele bunun için yoksa birer amaç
...
Artık yerçekimi çekmiyorsa beni yere
Okyanusun içinde nefes almayı dene
Ve yukarıdaki bıyık işte, aşağıdaki sakal:
Beni kaldırma kuvveti bile beni kaldırmıyorkene...
Bu okyanusun içinde boğulmak gibi...
Bu parasızlık içinde kovulmak gibi...
Bu insandan uzaklaşıp bulutlara gidip
Hatırlamak için seni unutmamak gibi...

Nakarat:
Bana bak, geriye dönsen de olur
O gün unutup, gelsen de olur
O gün seni ikiye bölsem de olur
O gün bırakıp ölsem de olur o gün
Çıkar artık hadi maskeni
Ölmek bana harbiden az gelir
Yerdeyim ben yıllardan beri
Kurşun yiyen asker gibi