Verse 1:
Bazen aşk bir türküdür, yazın yağan saf bir yağmur gibi...
Yaptıklarından habersizdir tıpkı Franz Kafka gibi...
Bazen atlamak gibidir, tıpkı 5. kattan inip...
Bazen kışlık elbisedir, depresyonsa naftalini...
İçinden bazen atlamak gelir
Kimse yoksa yanında dostun sade maddedir
Bu anlamsızca sana bakmak gibi
Hele ki uzaktaysan daha da özlersin anneni
İnan bana şiirlerin anlamı yok
Nefretimden öyle bal damlıyor
Sana baktıkça gözüm kanlanıyor
Hayat neden böyle zor ben anlamıyorum

Nakarat:
Bak hadi aynaya doğru
Sabret
Bu hayat beni çok yoruyor
...
Bazen diyorum kır bunu
Parçalarımı toplasın yerden biri
Yaksın
Ama vazgeçiyorum ben

Verse 2:
Her insan eşit ama bir insan hep üstte
Bu tavrım hayatadır, değil sana küsmek
Yazılan her şarkı seni anlatırken, bil ki seni düşünmemek asla bana düşmez
Dertler okyanus gibi neden artık bitmiyor
Benim yanaklarımın hatrı şimdi hiç mi yok?
3 kış oldu hala gelmen için bekliyorum ben
Sana gelmem lazım, ayaklarım gitmiyor
Canımı alan melek misin nesin?
Ben; anam, babam tarafından kiralanan emekçiyim
Sen olmadan saat dönse bile burda
Bak nefes almak kadar gereklisin
Nakarat:
Bak hadi aynaya doğru
Sabret
Bu hayat beni çok yoruyor
...
Bazen diyorum kır bunu
Parçalarımı toplasın yerden biri
Yaksın
Ama vazgeçiyorum ben