Merve Özbey
Allah’a Emanet Ol
Ben ilk sözleri gözlerinden
İlk gazelleri güzlerinden
İlk kahveyi gözlerinden
İçtim içtim doymadım
Her şeyin bir sonu varsa
Yaşananlar unutuluyorsa
Böylesi bir sonu bil ki
Benim aklım almadı
Bir kelime öğreten
Bin sene hatrı alırdı
Aşkı öğrettim derdin
Hiç mi hatrım kalmadı
Ben yeni sevdalara
Sense elvedalara
Duygular tükenmiyor
Hasretin acınsa kor
Düştün artık bir defa
Sen kaderde ağlara
Ayrılık yaman diyor
Allah'a emanet ol