हळद पिवळी, पोर कवळी, जपुन लावा गाली
सावळ्याच्या, चाहुलीनं, पार ढवळी झाली
गजर झाला दारी, साजनाची स्वारी
साजनाची स्वारी आली लाज गाली आली

जपुन होतं ठिवलं मन ह्ये कधीच न्हाइ झुरलं
उधळलं गं समदं बाई हातात न्हाइ उरलं
जीव जडला पर न्हाइ नजरंला कळलं
किती नडलं जिकीरीनं मागं ना सरलं
आत्ताच बया का बावरलं
खरचं बया का घाबरलं…

साद तू घातली, रान पेटून आली
कावरी बावरी, लाज दाटून आली
पाहिलं गुमान बाई, घेतलं दमान बाई
चेतल तुफान, साजना
बेभान झाले साजना
नजरला नजरच, नजरन कळलं
मन इवलं, इरघळलं
अन नातं जुळलं
आताच बया का बावरलं
खरच बया का घाबरलं…

मन झालं धुंद, बाजिंद, ललकारी गं
पिरतीचा गंध, आनंद, नवलाई गं
लागली ओढ
लागली ओढ, मन हे लई द्वाड
सतवून झालं, समदच ग्वाड
लागलं सजनीला, सजनाच याड
झालीया, भूल ही, उमजली या मनाला
परतूनी, घाव हा, लागला र जीवाला
डोळ झाकलेल बाई, रेघ आखलेल बाई
माग रोखल्याल साजना
उधळूनी गेलं साजना
हरलया पीरमाला, पीरमानं जिकल
झगडूनी मन माझं अदबीनं झुकल
साजना तू सावरलं…