[متن آهنگ «خیابون» از بهرام]

[قسمت ۱]
کف آسفالت صافه ولی ترک داره
مثل دل منه که غم‌ها رو یدک داره
اینجا قوانینی داره که بی‌تبصره‌س
نگاه‌ها شلیک میشه بهت از غرض
ممکنه آرزوهات توی حباب بمونن
تا وقتی سنگ قبرت رو با گلاب بشورن
اینجا غریب‌نوازن به طرز فجیعی
اگه تک بپری می‌گیرتت ترس عجیبی
مهم‌ترین چیز اینه تو باید زنده بمونی
ولی ما اون گوشه وایسادیم و تشنه به خونیم
سعی کن سرت پایین باشه، راه رو صاف بری
چون لاشخوره پشت سرت، منتظره گاف بدی
بذار قلم بچرخه، بخونه حنجره
خیابون مثل یه خونه‌س بدون پنجره
وقتی وارد شدی نگاهی به بیرون نداری
پس یاد بگیر که بمونه سنگ دلت

[هم‌خوان: نیموش]
داره باز هم می‌گذره همه لحظه‌های من توی خیابون
اگه مث مایی، از جنس مایی، پس بیا توش
همین بوده قبلاً، همین هم می‌مونه تا ابد زندگی
یعنی بمونیم تا بمیریم ما توی خیابون
[قسمت ۲]
می‌دونی تعبیر می‌شه اینجا تفریح به چی؟
این که بُرد قمار رو به طرف تبریک بگی
واسه پول تب داری ولی کو دوای تبت؟
فقط هُل می‌دی بیرون کمی دود از لای لبت
که بی‌خیال باشی زمان بگذره بیشتر
اوج خنده‌ت میشه یک ذره نیشخند
یهو یکی میاد میگه خنجر پشتمه
رو صورت‌ش جای پنج انگشتمه
همه چی می‌ریزه به هم، رسمش اینه
بی‌توجه به این که یارو دستش چیه
اگه به ماها بندازن یه نظر همه
می‌بینن تو جمع‌مون هر روز یه نفر کمه
این هست و رَسمِ پَستِ نَسلِ منه
نگو بس‌کن رزمو، هست‌خب؛ دست‌به‌قمه‌ـ
باز منو می‌بینی و می‌گی چه بی‌رحمی تو
تا نباشی تو جمع ما، نمی‌فهمی خب

[هم‌خوان: نیموش]
داره بازم می‌گذره همه لحظه‌های من توی خیابون
اگه مث مایی، از جنس مایی، پس بیا توش
همین بوده قبلاً، همین هم می‌مونه تا ابد زندگی
یعنی بمونیم تا بمیریم ما توی خیابون

[قسمت ۳]
دل خوشه به قدم زدن زیر نم‌نم بارون
شاید بتونه بشوره یه کم از دغدغه‌هامون
چون که زندگی نه به باره نه به داره وقتی که
دور و ورت نه حصاره نه صدای فردی که
بگه برو جلو من پشت واسادم
پس زنده می‌مونم اگه خوش‌شانس باشم
تا چشم زدیم ما، دیدیم که هول شدیم
جای ننه بابا آسفالت رو بغل کنیم
من بچه‌ی خیابون‌ها نیستم ولی
خیابون‌ها بچمن و نیست کمترین‌ـ
احتمالی که من بچم رو ترک کنم
تو تو اشتباهی، هر شب رو سر کنم
به همین رسم آشنا با سنت قدیم
که خیابون داره رو قلم قدرت عجیب
عادت می‌کنی وقتی که هرشب توش پا بذاری
اسم ماها تا ابد می‌مونه روش یادگاری
[هم‌خوان: نیموش]
داره باز هم می‌گذره همه لحظه‌های من توی خیابون
اگه مث مایی، از جنس مایی، پس بیا توش
همین بوده قبلاً، همین هم می‌مونه تا ابد زندگی
یعنی بمونیم تا بمیریم ما توی خیابون