Ustanselig på vei te nåke
Som ikkje e der som ein e
Har ein ro så søk' ein bråket
For å leita itte fred
Det e strevsomt det
Men det e sånn det e

Enten lengte ein tebake te Edens hage
Eller fram've te himm'lens land
Alltid redd for smerten og ubehaget
Ved å vær ein heilt vanlig og dødelig mann

Aldri heilt fornøyd med nåke
Alltid meir ein må få te
Eit evig basketak med språket
For å finn ut kim ein e
Det e strevsomt det
Men det e sånn det e

Å se sin begrensing før ein sjelden aksept for
Me prøve konstant å bli som Gud
Det unseliga og svaka har me liten respekt for
Ordet avmakt, gir oss gåsehud