[Στροφή 1]
Ένας ατελείωτος μύθος
Πως η σχέση σου με τον χρόνο δε με νοιάζει συνήθως
Ήσουν κι εσύ απ' αυτούς τους νέους ποιητές
Ένα σωρό λέξεις για μελαγχολίες γοητευτικές
Πάντοτε σου άρεσαν τα στενά παράθυρα
Στον τρίτο ή τέταρτο όροφο γιατί ένιωθες πως άφηναν
Ιστορίες για 'μας τους συλλέκτες
Στους πιο τραχείς έρωτες τακτικοί επισκέπτες
Στο πρόσωπό σου τραγούδια που είχα ακούσει ξανά
Soundtrack του πρώτου Ήλιου που πέφτει στα αγαπημένα σου φυτά
Θα βρεθούμε, λες, σε μια στριφογυριστή σκάλα
Κι εκεί τα βράδια θα γίνονται λίγο πιο μεγάλα
Εμείς ίσως να μην ανεβούμε ποτέ
Στο τρίτο σκαλί, αρκεί ένα μικρό σουαρέ
Τανύζοντας τις ώρες μέχρι να χαράξει
Μαζί σου ο κόσμος μοιάζει με μια διαρκή παύση

[Ρεφραίν]
Δεν ξέρω πού οδηγεί
Αυτό το μέρος που μας φιλοξενεί
Δυο ποτά, μια μουσική
Μου φτάνει που είμαστε εδώ, στο τρίτο σκαλί

[Στροφή 2]
Δεν έχω άλλους τρόπους να ζητήσω συγγνώμη
Μη με κοιτάζεις έτσι όταν ο φόβος με τσαλακώνει
Δε μου έμαθε κανείς να περιμένω
Κι έτσι με μια κιθάρα τις σκέψεις μου λειαίνω
Μείνε κοντά μου αν θέλεις, ή και όχι, ό,τι προτιμάς
Μόνο για απόψε θα 'θελα να ξέρω πως αγαπάς
Αυτός ο κόμπος στο στήθος δε λέει να σβήσει
Ας μη γλιτώσουμε, λοιπόν, ας με είχες φιλήσει
[Ρεφραίν]
Δεν ξέρω πού οδηγεί
Αυτό το μέρος που μας φιλοξενεί
Δυο ποτά, μια μουσική
Μου φτάνει που είμαστε εδώ, στο τρίτο σκαλί

[Έξοδος]
Ε καλά, θα μπορούσαμε ν' ανέβουμε και παραπάνω, αλλά τέλος πάντων
Εσύ πήγες στην Άνδρο, καταλαβαίνεις
Να-να-να-να, να-να-να-να
Αααα