[Spoken]
Γεια
Πήρα να δω τι κάνεις
Ελπίζω να είσαι καλά
Σου στέλνω αυτό χωρίς πρόλογο, προσφώνηση, δεύτερες σκέψεις ενοχές
Απλώς ξεμπλέκω αυτό που υπάρχει στο στήθος μου

Δε θα σε κοιτάω με τον ίδιο τρόπο αλλά θα σε θυμάμαι όπως ακριβώς σε έβλεπα εγώ
Και κάθε φορά που θα κλείνω τα μάτια μου θα είναι όλα εκεί
Όσα έχω κρατήσει

Το στενό στη Φειδίου εκείνο το βράδυ
Τα τελευταία τραγούδια που χορέψαμε
Τα μισοάδεια τζιν τόνικ που ξεχάσαμε στη μπάρα
Ο τσαλακωμένος σου καναπές
Τα χέρια σου στο πρόσωπο μου
Τα χέρια σου που δε θα υπάρξουν ξανά στο πρόσωπο μου

Η μυρωδιά από νεράντζια
Το παλιό σου ραδιοφωνάκι
Οι καρτ ποστάλ που δε σου έδωσα
Το φεγγάρι που κόψαμε στα δύο
Τα λεωφορεία που έχανες και εγώ σε περίμενα με τις ώρες
Η αγαπημένη σου κούπα, σκέτο γαλλικό πάντα, θυμάσαι;

Η Επίδαυρος μας;
Δική μας ήταν
Δική μας κι αυτή
Δική μας και η ξύλινη οροφή σου
Δικοί μας οι καθρέφτες στο μπάνιο
Δικά μας τα παντζούρια που δεν ήθελες να ανοίγουμε
Δικός μας ο Αύγουστος που υποσχεθήκαμε
Η θάλασσα που φτιάξαμε στα δωμάτια μας
Δικά μου τα μάτια σου
Τα μάτια σου δεν είναι δικά μου
Άλλωστε είμαστε σαν ένα ζευγάρι διαφορετικές κάλτσες, έτσι μου έλεγες
Εγώ μια από αυτές τις πολύχρωμες με τρύπες και μπαλώματα κι εσύ μια άσπρη βαμβακερή

Να προσέχεις το κομμάτι μου ε;
Θα προσέχω το δικό σου
Σ’αγαπώ
Δική σου