Σου φαίνεται ωραία η ζωή απ’το μικρό σου το μπαλκόνι
Μου έστειλες μήπως να ‘ρθεις να δούμε τον ήλιο πως απλώνει
Καφέ σκέτο γαλλικό στο μπορντό σου τραπεζάκι
Και δίπλα ραδιόφωνο ανοιχτό να παίζει Χατζιδάκι

Σε κοιτάω από μακριά που έναν χάρτη ξεδιπλώνεις
Και στη δεύτερη γουλιά ακόμα μια πόλη κυκλώνεις

Δώσε μου πέντε λεπτά
Και θα κάτσω να πούμε
Πόσο πονέσαμε στα δεκαεφτά
Και πως θα θέλαμε να ζούμε

Πέντε λεπτά και θα ‘ρθω
Το φεγγάρι να μοιράσω
Μισό εσύ, μισό κι εγώ
Να γεμίζουμε όταν φωλιάζω
Εδώ, εδώ

Άνθισε μια νεραντζιά μπροστά από το σπίτι
Κι εσύ δεν αντέχεις άλλο πια τη θέα να σου κρύβει
Μου είχες υποσχεθεί κάποιο μεσημέρι
Μια αιωνιότητα μικρή μέσα σ ’ένα καλοκαίρι

Και κοιτάω από μακριά τον Σεπτέμβρη που τελειώνει
Μια τελευταία γουλιά στο μικρό σου το μπαλκόνι
Δώσε μου πέντε λεπτά
Να κάτσω να πούμε
Πόσο πονέσαμε στα δεκαεννιά
Και πως πρέπει να ζούμε

Πέντε λεπτά και θα ‘ρθω
Το φεγγάρι να μοιράσω
Μισό εσύ, μισό κι εγώ
Να γεμίζουμε όταν φωλιάζω
Εδώ, εδώ, εδώ, εδώ

Άκουσα στον δρόμο σου ξανά «διώξε τη λύπη παλληκάρι»
Πάνω στη γεμάτη νεραντζιά χάραξα ένα φεγγάρι
Αν πίνεις ακόμη γαλλικό βάλε μια κούπα και για μένα
Αφού σου υποσχέθηκα κι εγώ πως θα γυρίζω μόνο σε σένα εδώ