Nicole Cross
De tijd veranderd
[Intro: Nicole Cross]
Circles and cycles and seasons
For everything there's always a reason
But it's never good
Never turns out as it should
No one ever held you
No single moment of truth
But if you were mine
I would've look into those eyes
And said
[Verse 1: Erwin]
Fuck the wereld, en ook al loopt het even lekker. Springt de duivel in mijn mind ik kan het echt niet hebben
Zoveel struggels deze tijd, het blijft maar aan me trekken
En ik wil weg van deze stress, misschien moet ik vertrekken
Laat me je zeggen waar het allemaal begon
Pop een biertje pak wat popcorn rook een assie door je long
Een stevig lang verhaal, met veel duisternis geen zon
Toch bleef ik strijden door de regen, luister goed wat er nu komt
Ik was nog maar 6, als kleine jongen al veel stress
Ik werd vaak gepest, maar toch bleef ik in de les
Ik boek nu vooruitgang, want ik lees nu jou de les
Je mag wel op me haten, ik ben anders dan de rest
Zoveel vragen aan mijn vader, kan ik al mijn haat nu laten
Kan ik mijn gevoelens sparen, of moet ik nog meer tranen laten
Wat is er gebeurd, vroeger gaf je meer om mij. Althans, dat gevoel heb ik in mijn lijf
Ik mis de vader die ik vroeger kon omhelzen, voor vele jongens
Zijn hun vader vaak hun helden, maar voor mij voor mij ligt dat wat anders
Ging van held naar een mens, want ik werd door hem mishandeld
Ik moest mijn vader wel verlaten, want ik kon de haat niet dragen. Ik loop nog rond met al die vragen, soms dan moet ik het maar laten
Ik ben benieuwd, wat papa van zijn zoontje vind
Is hij ondanks alle haat, misschien toch ook verblind
Heeft hij ook een zwaar verleden, wat hem vaak verslind. Maar emoties moet je uiten, Maar niet op een kind
Ik ben benieuwd, wat papa van zijn zoontje vind. Is hij ondanks alle haat misschien toch ook verblind
[Intro: Nicole Cross]
Circles and cycles and seasons
For everything there's always a reason
But it's never good
Never turns out as it should
No one ever held you
No single moment of truth
But if you were mine
I would've looked into those eyes
And said
[Verse 2: Erwin]
Ik was 7, ik werd depressief. Zou normaal moeten lachen maar ik had al veel verdriet
Moet je nagaan ikke ben nu 18, 11 jaar later en ik moet nog steeds af zien. Maar ik moet afzien te komen van de pijn. Ik wil mijn liefde nu wel delen. Maar ik weet het kost veel tijd, ik zoek een meid die mij begrijpt. Met mijn pijn, want ik strijd in de night voor mijn grind is het tijd of is het al te laat. Wie is er met me als ik dan ook ooit de top behaal
Wie is er met me als ik stop of in mijn dromen faal
Want op de bodem, moest ik mijn pijn voelen. Alles real? nee ik hoef niks te verbloemen
Kijk hoe ik fluister in de duister, met de duivel die nu luistert naar m'n ziel en ik kan huilen zoveel tranen op mijn truien. Zal mijn life niet willen ruilen voor wat zon, ik ken de duister. Ik zal altijd blijven grinden, tot mijn ogen ooit gaan sluiten
Ik kan staan achter mijn ruiten, of eenzaam lopen buiten
Maar ik lach door de pijn, en ik ben nu aan het fluiten
Kijk hoe ik fluister in de duister, met de duivel die nu luistert naar m'n ziel en ik kan huilen zoveel tranen op mijn truien. Zal mijn life niet willen ruilen voor wat zon, ik ken de duister. Ik zal altijd blijven grinden, tot mijn ogen ooit gaan sluiten
Ik kan staan achter mijn ruiten, of eenzaam lopen buiten
Maar ik lach door de pijn, en ik ben nu aan het fluiten