Herman van Veen
Nooit of nooit
Jij zal toch nooit of nooit beseffen
Wat ik doen zou
Om weer je lach te zien
En jij zal nooit echt weten
Waar ik wel naar toe wou
Om je elke dag te zien

Ik ga naar waar mijn muizenissen
Me maar voeren
Ik zou een woord dat niet bestaat
Voor jou ontvoeren
Om in dit bijna trieste liedje
Te bevroeden
Hoeveel ik van je hou

En je weet zeker niet
Dat heel mijn lange leven
Ik eeuwen
Eenzaam bleef
Na al die jaren bij jou
Die mij dagen leken
Ik op een wolkje dreef

En als de dingen die bestaan
Ons niet verdragen
Heb ik mijn dromen nog
Die ons wel verder dragen
En al die kleine waanzin
Die ik voor je spaarde
Om dicht bij jou te zijn

Je weet niet zeker
Hoe ik van jou hou
Maar ik heb zelf geen flauw idee
Hoe ik zonder jou zou
En elke dag weer
Hou ik steeds meer en meer
Hou ik steeds meer en meer
En meer en meer van jou

En je raadt nooit of nooit
Hoe diep ik in mijn hart tast
Om meer bij jou te zijn
Want als je bij me bent
Als je maar naar me lacht
Verdwijnt m'n kleinste pijn

Maar mocht het nodig zijn
Ik haal je uit de diepste
De diepste kraters van mijn hart
Mijn lijf, mijn liefde
Dat je me één keer, één keer vasthoudt
Heb ik liever
Dan heel de wereld bij elkaar
Je weet niet zeker
Hoe ik van jou hou
Maar ik heb zelf geen flauw idee
Hoe ik zonder jou zou
En elke dag weer
Hou ik steeds meer en meer
Hou ik steeds meer en meer
En meer en meer van jou

Jij zal toch nooit of nooit beseffen
Wat ik doen zou