Herman van Veen
Wat ik mis
Wat ik mis
Is die ene scheur
In het behang
Waarachter ik kabouters vermoedde
Wat ik mis
Is die krakende tree
Boven de wc
Die 's avonds laat zorgvuldig oversloeg
Wat ik mis is die foto van Brigitte Bardot
Bardot op de schoorsteen
Met die grote
Onbereikbare jongens

Wat ik mis is de vliering
Met het stoffige portret
Van de oude koningin
Met een barst door haar gelaat
Een koninklijke strome
Oranjе rivier
Die ontstond in haar kruin
En verdween mеt een sierlijke meander
In haar boezem

Wat ik mis
Is dat gevoel in m'n buik
Als ik op school in de touwen klom
Het snelste omlaag
Omdat dat zo'n pijn aan m'n handen deed
Maar zo fijn was voor dat namenloze ding
Wat ik mis
Is dat vriendje
Die zo sterk was en groot
Dat ik trots was als ik een klap
Van 'm kreeg
Wat ik mis is zonder het te weten
Kind zijn