Het verdrietig eenzaam lichaam
Kwijnt en vraagt om tederheid
De buik zorgvuldig schoon gewassen
De borsten vragend in een zachtjes aangetrokken bloes
Ze heeft geen knopen nodig
Een scheiding in het haar
De dijen losjes van elkaar
Verlangend naar een hand die blijft

Het verdrieting eenzaam lichaam
Verlangt naar koffie, thuis en kinderen
Verlangt naar sloffen, krant en huis
Verlangt naar praten mеt een buurvrouw
Meer heeft ze niet nodig

Goed voor één nacht haastig vrijеn
Denkt hij
In z'n Stijlgroep Groningenkostuum
Volgens de opiniepeiling ziet ze er voor meer niet uit

En vlak onder haar raam staan zestien blije spijkerbroeken
En ze zingen en ze springen en ze zijn zo blij
En ze slaan op tamboerijnen
Jezus is de weg, Jezus is de poort, Jezus is de man
En dit is zijn bier, mijn God, wat is het eenzaam hier