[Verse 1]
Bu şeh'rin en yaşlı hayaleti benim
Beni bilir dumanlı kentin hatırası gayet iyi
Mazi peşimde bir nefes sonsuza dek
Benimle yürüyecek omuzlarım düşene dek
Gökyüzü gri (ah) ruhumsa lekeli
Bilirim ne demek bir işçinin alınteri
Bilirim ne demek emek nedir geçinmek
Memleket hakikati katıksız gerçek
Bak gör dizimle vicdanında nasırlarla
Karanlık trenlerin uğultusu rüyalarda
Ergimiş demirin kırmızısı yanında çeliğin mavisi
Umudun son hecesi
Bir şehir penceremde bir çocuk o şehirde
Hatırla kaybolunca hatırla unutunca
Kendini gör gör gör onun gözlerinde
Kusurlu evlerin neşesi yüreğinde

[Nakarat]
Tüter duman kayıp zamanın üstünde
Nefesler tutulur bir hayalin gölgesinde
Son sözümün son nefesine dek
Bu şehrin hayaleti benim sonsuza dek

Tüter duman kayıp zamanın üstünde
Nefesler tutulur bir hayalin gölgesinde
Son sözümün son nefesine dek
Bu şehrin hayaleti benim sonsuza dek
[Verse 2]
Beni bilirsin buradan asla gitmedim ben
Çünkü benim hayaletim gölgelerde küflenen
Bir ömrü simgeler ve yorgun anneler kadar
Yürekten hisseder hiç görülmeyen bir çember
En derinden güneşli günler özleminde
Fabrika gölgesinde kurulan hayallerde
Zamanı silince bakıpta saat kulesine
Bir çocuk beliricek ruhunun ta içinde
İçimde gezinen yarasanın merhameti
Güruhlar dökülen yüreğimin esareti
Şahin tepesi çamlığın gizemi
Bilinmesin heykeli zihnimde dikili
Gurbette yastık altı kayıp baykuş diyarı
Gelen radyolarda akşam altı şarkısı
Ruhumda delik deşik frekansın cızırtısı
Bu şehrin kayıp adı babamın rüyası

[Nakarat]
Tüter duman kayıp zamanın üstünde
Nefesler tutulur bir hayalin gölgesinde
Son sözümün son nefesine dek
Bu şehrin hayaleti benim sonsuza dek

Tüter duman kayıp zamanın üstünde
Nefesler tutulur bir hayalin gölgesinde
Son sözümün son nefesine dek
Bu şehrin hayaleti benim sonsuza dek