[Verse 1: Sokrat St]
Peki peki peki peki
Peki şu an ner'desin? Şu an hangi tendesin?
Hayatında yok o artık zor geri gelmesi
Geri gelmesin
Bu parça senin embesil
Başka birini bile bulabilirsin ayrıldığımız günün ertesi
Aydınlık pembesiz olmaz
Ben siyahım, sen nesin?
Bilmiyorum
Bu defa çok güçsüzüm ve bu defa karanlık deli eder kesin (kesin)
Kısılmayı dener sesim, bağırmaktan
Telafi eder misin sağırsak da?
Duyuyor ve anlıyoruz, nefretin dilindeki hali kendini ağır satmak

[Nakarat]
Beni bırakma, kara suratlar var
Çok korkuyorum, tek yanlışım; sana suç atmak

[Verse 2: Cumali Efrah]
Sana suç atmak...
Ne haddine dilimin
Belki de dilinin çaresiz kaldığı yer gibidir bilimin
Cehennem gibiyim
Derilerim pişsin, ateşten makaslarla dudaklarım kesilsin (kes)
Sen de kes, en azından dene
Ne de olsa geçen her dakikam hasretine gebe!
Saçların, dokunulması en hoş en ipeksi bir yün mamülü sanki
Hatta kaşmir falan
Ama anlatamıyorum işte çünkü aşk bir hayal
Boş vermek en iyisi (en iyisi)
Ve cazip bence
Çünkü en az sen de benim kadar farkındasındır ki
Aşk denilen hayal mecazi gerçek

[Nakarat]
Beni bırakma, kara suratlar var
Çok korkuyorum, tek yanlışım; sana suç atmak