(verse: Qaraqan)
Həyat qəribədir, mən lap qəribəyəm
Həyat dərs, mən dərsdən qaçan tələbəyəm
Sən müəllimsən, mənə öyrətdin yalanı
Bu tilsim, bu hisslər saxladı zamanı
Bakı oldu oyuncaq şəhər, biz uşaq
Həyat karusel, əyləncə, tamaşa
Sən mənə öyrətdin səbəbsiz gülməyi
Mən sənə öyrətdim dəli kimi sevməyi
Həyat qəribəydi, biz lap qəribəydik
Həyat dərs, biz dərsdən qaçan tələbəydik
Gündüzlərdən isti idi bizim gecələr
Cümlələr bir sözlü, sözlərimiz hecalar
Mahnılar daha doğma, ruhumuz daha təmiz
Susurdu dodaqlar, danışırdı gözlərimiz
İndiki hisslərimiz ərimiş şam kimi
Tapdaladın məni, qucaqladım izlərini

(Nəqarət: Qaraqan)
Kağız gəmilər necə tab gətirsin bu qədər böyük dalğalara?
Batanda kağız gəmilər uşaqlar başlayır onlara baxıb ağlama
Sən də ağladın, son məktubunda yazanda sevmirsən məni
Mənim də qəlbim sənin dəniz gözlərində kağızdan bir gəmi

(verse: Qaraqan)
Həyat qəribəydik, biz lap qəribəydik
Biz uşağıydıq, sadəlövh körpəydik
Həyat aldadır, biz necə inanırdıq
Axı deyirdi: dostlar, əsl sevgi nağıldı
Biz arzu sahilində qumdan saraylar tikirdik
Bütün dünyanın acığına ürəkdən sevirdik!
Təyyarələr ayırırdı, yollar ayırırdı
Uçurumlar arasında ipək körpülər çəkirdik
Biz inanırdıq və bu inam bizi aparırdı
Güc verirdi ümidlər və sevgimiz dayanırdı
Pul, valideynlər, sərhədlər, qadağalar
Biz uçurduq göylərdə, onlar aşağıda qalırdı
Yadına gəlir düzəltmişdik kağızdan gəmi?
İçində yazıb, sevirəm, mən sevirəm səni
Bıraxdıq dənizə ki, o üzsün əbədi
Ama gələn ilk dalğa batırdı gəmini
(Nəqarət: Qaraqan)
Kağız gəmilər necə tab gətirsin bu qədər böyük dalğalara?
Batanda kağız gəmilər uşaqlar başlayır onlara baxıb ağlama
Sən də ağladın, son məktubunda yazanda sevmirsən məni
Mənim də qəlbim sənin dəniz gözlərində kağızdan bir gəmi (x4)

(skit: Qaraqan)
Kağız gəmilər necə tab gətirsin bu qədər böyük dalğalara?
Batanda kağız gəmilər…
Sən də ağladın…
Sevmirsən məni… Sən, sən sevmirsən məni