[Στίχος 1]
Τώρα που ψάχνεις τα κλειδιά
Και θέλεις πίσω να γυρίσεις
Αν είμαι σπίτι μη ρωτάς
Ήμουνα πριν να με γκρεμίσεις
Δεν έχω δρόμο κι αριθμό
Για να περάσεις να σε δω
Δεν το νομίζω

[Προ-Χορωδία]
«Παραίμαι», μου γράφεις «παραίμαι»
Πώς είναι δυνατόν να το πιστεύεις;
Με έκανες, κομμάτια με έκανες
Τι άλλο θέλεις;

[Χορωδία]
Δε με νοιάζει που γυρνάς
Μέσα μου ξέχασε τα περάσματα
Άλλο για αγάπη μη μιλάς, αλήθεια
Πια τι έμειν' από μας;
Ας το να καίγεται στα χαλάσματα
Και κάνει πως με ξεπερνάς, αλήθεια
Τώρα πια έχω καρδιά μόνο από θρύψαλα και από συντρίμμια
Τώρα θα μιλάμε πια μόνο για θρύψαλα και για συντρίμμια

[Στίχος 2]
Κουράστηκα, καρδιά μου, να κρατιέμαι απ’ το τίποτα
Να σ’ αγαπάω ανύποπτα και να το μετανιώνω
Τους στίχους που σηκώσαμε
Και νύχτα τους ξηλώσαμε
Δε χτίζονται ξανά
Καρδιά μου, στο δηλώνω
[Προ-Χορωδία]
«Άκου με», μου γράφεις «άκου με»
Πως είναι δυνατόν να περιμένεις;
Με έκανες, κομμάτια με έκανες
Τι άλλο θέλεις;

[Χορωδία]
Δε με νοιάζει που γυρνάς
Μέσα μου ξέχασε τα περάσματα
Άλλο για αγάπη μη μιλάς, αλήθεια
Πια τι έμειν' από μας;
Ας το να καίγεται στα χαλάσματα
Και κάνει πως με ξεπερνάς, αλήθεια
Τώρα πια έχω καρδιά μόνο από θρύψαλα και από συντρίμμια
Τώρα θα μιλάμε πια μόνο για θρύψαλα και για συντρίμμια

[Έξοδος]
Τώρα πια έχω καρδιά μόνο από θρύψαλα και από συντρίμμια
Τώρα θα μιλάμε πια μόνο για θρύψαλα και για συντρίμμια