Det va ei stille sommarnatt
At reven ut o hiet smatt
Førr han skulle ut på hønsejakt
I bondin sitt hønsehus. Ja
- hus! Ja, - hus! Ja!
For han skulle ut på hønsejakt
I bondin sitt hønsehus

Han luska seg ut mens bondin sov
Han såg opp på månen i takk og lov
At du lyser så klart mens eg e på rov
Så jeg finn att alle høno
Høno! Høno!
At du lyser mens e e på rov
Så e finn att alle høno!»

I hønsehuset gjekk'n inn
Men tå det tok te lukte røvvskinn
Vakne hanen opp tå søvnen sin
Og gol i vilden sky! Ja
Sky! Ja, sky! Ja!
Vakne hanin opp av søvnen sin
Og gol i vilden sky!

Så flaug han heimatt til revehi
Mens bondin banna høgt, fordi
Elleve høno var vørti til ti
Og reven han var tjuven!
Tjuven! Tjuven!
Elleve høno var vørti til ti
Og reven han var tjuven!
Hjå reven var det haltigal og hønefest og leik
I hiet under røto på ei gammal kroket eik!

Med gøtt humør og skrik og skrål og ribba hønsesteik
Til mor og fire småe
Småe! Småe!
Med gøtt humør og hønsesteik
Til mor og fire småe

[mellomspill]

Og revemor sa til revefar:
Det e ein modig mann e har
Og det e forde han er så snill ein kar
Skal han få den beste biten!
Biten! Biten!
Forde han e så snill ein kar
Skal han få den beste biten!

Til detta svara'n revefar:
Vi e eit ekta revepar
I mørgo må du ta ein tur i mine potefar
Og fange flere høno!
Høno! Høno!
Ja ta deg ein tur i mine potefar
Og fange fleire høno
Fange fleire høno!
I mine potefar!
Fange fleire høno!
Eit ekte revepar!
Fange fleire høno!