Cem Adrian
Kurşun
[1. Bölüm]
Sessizliğin içinden yürüyen
Karanlığın dibinden süzülen
Bir gölge gibi şimdi ismim peşinde
Sürüklenip duran bir kalp zavallı hece...
Dilimde sen...

[2. Bölüm]
Sakladığım her çekmece
Üzerini çizdiğim her cümlede
Sustuğum kelimeler, kustuğum cümlelerde
Gidip gelen, gelip giden, söküp diken, dikip söken
Zamanın ellerinde, hep sen...

[3. Bölüm]
Üzerimde, içimde, debelendiğim bedenlerde
Bulduğum kırdığım o zavallı çaresiz kalplerde
Kısık kısık, delik deşik, silik silik bakan
Yarı kapalı, yarı açık o yalvaran aciz gözlerde...

[4. Bölüm]
Sövdüğüm, saydığım, gittiğim, kaldığım
Yattığım, kalktığım, çıktığım, battığım
Yaralandığım, yaraladığım, yakaladığım, yakalandığım
Karanlıklar içinde, hep sen...
[5. Bölüm]
Unuttuğum unutulduğum
Kopardığım koparıldığım, dağıttığım dağıtıldığım
Parça parça bir nar gibi saçıldığım
Parçalandığım parçaladığım
Her kırık kalpte, yine sen...

[6. Bölüm]
Yazdığım yazıldığım, duvarlara kazıdığım
Kayıp çocukların kalplerine karaladığım
Gecelerce gündüzlerce, binlerce yıldır hep kanadığım
Kanattığım her cümlede, sen...

[7. Bölüm]
Yaktığım yandığım, küllerinden yarattığım
Can alıp can verip, ömürlerce yaşattığım
İnandığım...
İnandırdığım...
İnanıldığım...
Bu aşk hep, sen...

[Nakarat Öncesi]
Ve sen...
Önünde diz çöktüren...
Bir sözle öldürüp...
Bir sözle dirilten...
[Nakarat]
Ah vurur beni
Kurşun gibi
Kalbimden
Ah vurur beni
Kurşun gibi
Kalbimden
Ah vurur beni
Kurşun gibi
Kalbimden
Ah vurur beni
Kurşun gibi
Kalbimden