Cem Adrian
Sen Hep Böyle Kal
Ta la la la, ta la la la la, ta la la la
Ansızın, çalınca yine kapın
Tanırsın sesini, tanırsın sessizliği
Ansızın, soğuyunca avuçların
Tutarsın elini, özlersin ellerini
Ve zaman, öperken alnından
Okşarken yüzünü
Söylerken son sözünü
Bazen böyle olur
Bazen konuşamazsın
Kayar ellerinden, aşk
Onu tutamazsın
Sen hep böyle kal
Böyle kal ki kalbim
Eğilsin önünde
Avunsun seninle
Sen hep böyle kal
Böyle kal ki dünya
Utansın önünde
Övünsün seninle
Sen hep böyle kal
Ne kadar büyüsen de
Kimleri sevsen dе
Nereye gitsеn de
Sen hep böyle kal
Hep böyle kal
Sakın hiç kirlenme
Sakın hiç kirlenme
Sen hep böyle kal
Kapılarına dayanan tüm karanlığı
Beyazlara boyadım, sen korkarsın diye
Dallarına diktim dökülen yaprakları
Sen sonbaharı sevmezsin diye
Gökyüzüne yıldızlar çizdim sana
Yeryüzüne, umutlar
Geceleri düşler bıraktım
Sabahlarına, aydınlıklar...