Σήμερα ο συγκάτοικός μου
Μου `βαλε και πάλι τις φωνές
Έκανα λέει απ’ τα χαράματα εγώ
Μέσα στο σπίτι φασαρία
Δεν ξέρω τι να κάνω τελευταία
Δεν είν’ οι σχέσεις μας καλές
Βαριές κουβέντες ανταλλάξαμε οι δυο
Πάνω σε μια διαφωνία
Σήμερα ο συγκάτοικός μου, ο πόνος
Μου `πε θα πάει να μείνει αλλού
Κι ήταν ο μόνος απ’ τους φίλους μας που ακόμα
Κράταγε επαφή μαζί σου

Δεν ξέρω τι να κάνω επικίνδυνα όσα πρόκειται να `ρθουν
Και βγαίνω έξω απ’ το σπίτι να σε `δω
Μήπως κι ακούσω τη φωνή σου

Έρημη πόλη τα μεσάνυχτα
Μοιάζει η ζωή μου αν τη δεις
Κι έχω τα φώτα μου ορθάνοιχτα
Μήπως τα δεις και ξαναρθείς
Έρημη πόλη μες τους δρόμους της
Δε περπατάει πια κανείς
Κι ο ουρανός σκυφτός στους ώμους της
Κλαίει μαζί μου που και πάλι φτάνω μόνη
Στο τέλος της διαδρομής!
Σήμερα ο συγκάτοικος μου
Ήρθε πίσω να μου πει
Ότι του χρωστάω να τελειώνει αυτό το θέμα, επιτέλους
Φοβάμαι πώς το μόνο που `χει μείνει
Είν’ η απόλυτη σιωπή
Και βγαίνω έξω στην οδό Ζωής, μηδέν
Στην οδό του Τέλους...

Έρημη πόλη τα μεσάνυχτα
Μοιάζει η ζωή μου αν τη δεις
Κι έχω τα φώτα μου ορθάνοιχτα
Μήπως τα δεις και ξαναρθείς
Έρημη πόλη μες τους δρόμους της
Δε περπατάει πια κανείς
Κι ο ουρανός σκυφτός στους ώμους της
Κλαίει μαζί μου που και πάλι φτάνω μόνη...

Έρημη πόλη τα μεσάνυχτα
Μοιάζει η ζωή μου αν τη δεις
Κι έχω τα φώτα μου ορθάνοιχτα
Μήπως τα δεις και ξαναρθείς
Έρημη πόλη... Aκατοίκητη
Ειν’ η ζωή μου αν τη δεις
Κι η απουσία σου ανίκητη
Μείνε μαζί όταν φτάνω τώρα μόνη
Στο τέλος της διαδρομής!