Αν δω ποτέ μες στη ματιά σου
Πως έχεις κουραστεί
Κι αν η αλυσίδα που μας δένει
Έγινε μια κλωστή
Αν δω πως στένεψαν οι δρόμοι
Και δύο δεν χωρούν
Κι αν τα δυο χείλη σου τ' αντίο
Να πούνε δεν μπορούν
Ναι

Τότε θα φύγω έστω για λίγο
Τη δύναμη θα βρω
Τότε άφησέ με και ξέχασέ με
Χάρη θα σ’ το χρωστώ (δις)

Αν σου έχω γίνει μια συνήθεια
Και πια δε μ' αγαπάς
Κι αν τα καλύτερα μας χρόνια
Ανώφελα σκορπάς
Αν δω ατέλειωτες και άδειες
Πως γίναν οι νυχτιές
Κι αν τόσες πίκρες δεν αφήνουν
Να δούμε τις χαρές
Ναι

Τότε θα φύγω έστω για λίγο
Τη δύναμη θα βρω
Τότε άφησέ με και ξέχασέ με
Χάρη θα σ' το χρωστώ (δις)