Ay doğarken yavaş yavaş
Uyanır içimdeki bütün eski duygular
Isınırım içerken, ay doğar

Ay doğarken yavaş yavaş
Bulanır bütün sular, ağarır karanlıklar
Yüzünü hatırlarım, ay doğar

Bir ses gelir yavaş yavaş
Konuşur sanki dağlar, ellerim ellerini
Kollarım seni arar, ay duyar

Herkes gider yavaş yavaş
Çekilir uzaklara, garip yalnızlığıma
Ben içer, ben ağlarım, ay ağlar

Kurur gözlerimde hep yaşlar
Ağlamak neye yarar?
Bilirim ki içinde her gece bir ay doğar
Her gece bir ay batar